
Ik schrijf Curacao-updates nog maar 1 keer per kwartaal omdat ik dacht dat het anders meer van hetzelfde zou worden. Maar als ik nu terugkijk naar de afgelopen 3 maanden sinds de laatste Curacao-blog dan was die gedachte denk ik onterecht.
Maar voordat ik terugblik op de laatste 3 maanden wil ik eerst iets delen over hoe het nu voelt om hier te wonen in vergelijking met een jaar geleden. Ik las namelijk net mijn blog van precies een jaar geleden terug. Toen we 9 maanden op Curaçao woonden. Op dat moment had ik nog ontzettend veel stress door de muggen en last van mijn huid omdat ik te lang muggenspray met DEET had gebruikt. Dat is godzijdank een jaar later echt stukken minder. Er zijn dit jaar sowieso minder muggen en als ze er zijn heb ik er veel minder last van. Het blijft irritant als ze rond je hoofd of enkels (vooral die laatste zijn in trek) zoemen en ik blijf de steken voelen, maar de muggenbulten trekken heel snel weg. Ik gebruik nog steeds muggenspray met DEET, maar niet meer zo vaak. Wel trek ik vaker overdag een lange broek en sokken aan. Voorkomen is altijd nog beter dan genezen.
Wat helaas niet verandert is qua irritatie zijn de steekvliegjes. Jeetje mina wat een kleine kutbeestjes zijn dat. De bulten daarvan blijven bijna een week zitten en jeuken als een gek. Ik loop dus tegenwoordig vaker met een lange broek mijn ochtendrondje maar weiger om met lange mouwen te gaan wandelen.
Een jaar geleden was ook het dieptepunt voor mij tijdens ons verblijf op Curaçao. De druppel die de emmer toen deed overlopen waren werklui die onze router kapot maakten door ongevraagd stroom te jatten. Uiteraard in combinatie met nog 101 kleine andere dingen die niet lekker liepen. Ik herinner me dat nog heel goed en ben daarna gelukkig niet meer zo overstuur geweest. Dat na bijna een jaar de grote schuifdeur in de woonkamer nog steeds niet is gemaakt en er weer een lekkage is in de badkamer, daar maak ik me inmiddels allemaal niet meer druk over. Het is godzijdank niet ons huis en zo lang er mee te leven valt, zal het mijn tijd wel duren.
Wat dat betreft ben ik zelf stukken relaxter geworden sinds we op Curaçao wonen. Net bij de bakker was er weer zoiets waar ik in Nederland flink van gebaald zou hebben. Ik bestelde heel bewust bepaalde hamburgerbroodjes omdat ik die graag wil gebruiken voor de foto’s in mijn BBQ-boek Grillen & Chillen (die a.s. woensdag – op mijn verjaardag – in de voorverkoop gaat!). Bij het afhalen krijg ik heel andere broodjes mee met een of andere smoes over dat het dezelfde zijn maar dan zonder sesamzaadjes. Dat zijn ze niet, maar ik weet dat het echt nul zin heeft om me daar druk over te maken. Ze zullen de juiste broodjes niet hebben gehad en dan kan ik hoog en laag springen, daar heb ik op dit eiland echt alleen mezelf maar mee. Bovendien is het veel te warm om jezelf hier überhaupt druk te maken.



Drukke 3 maanden
De laatste 3 maanden sinds mijn vorige blog waren erg druk en erg gezellig! Zo leerden we onze directe buren beter kennen en mochten naast de Surinaamse nasi van de buurvrouw ook haar bara’s proeven. Ik weet nu al dat ik daardoor verpest ben voor het leven. Er zit niets anders op dan haar het recept te ontfutselen en ze zelf te leren maken voordat we weer naar Nederland verhuizen.
Over buren gesproken… De enorme bouwplaats direct naast ons appartementengebouw maakt dat we nog steeds geen nieuwe onderburen hebben. Dat maakt het appartement onder ons meteen stukken minder aantrekkelijk. Als ik zie dat de makelaar komt met kijkers zorg ik er sowieso altijd voor dat ik met een stoel schuif, het toilet doortrek en even door het huis loop. Niets bijzonders zou je zeggen maar ik had dat wel willen horen toen wij in een benedenappartement trokken. De muren zijn van karton en je hoort letterlijk alles.
De laatste weken hoor ik vooral de teckel van de nieuwe onderburen in ons oude appartement. Be careful what you wish for. Ik ben gek op teckels, kijk ontzettend veel teckelfilmpjes op Instagram, zou zelf ooit heel graag een teckel willen en nu woont er dus een superschattig (en blaffend) exemplaar schuinonder ons. We denken dat hij Toby heet en Toby werkt goed mee om zich te laten horen om potentiele nieuwe bewoners – naast hem en onder ons – af te schrikken zullen we maar zeggen.
Manlief was rond de feestdagen gelukkig wat minder druk met werk, maar inmiddels weer vaker van huis dan de 40 uur waar hij voor heeft getekend. Wat op zich niet zo erg is want ik ben sinds deze maand ook meer dan 40 uur per week aan mijn boek aan het werk. Hij heeft trouwens na 3 pogingen eindelijk zijn groot rijbewijs gehaald. Over hoe dat gaat op Curaçao zou je een boek kunnen schrijven. En wie weet doe ik dat ooit nog 😉
Onze kerstdagen waren heerlijk relaxed. Gewoon lekker met z’n tweetjes thuis met lekker eten en lekkere wijntjes. Ik bakte vooral heel veel. Iets waar ik mezelf zelden de tijd voor gun, en eigenlijk harstikke leuk vind. Ik deed een poging tot het bakken van croissants (dat vereist nog wat meer oefening), bakte Nicole’s heerlijke kerstkoekjes en voor het eerst in 1,5 jaar stond er kaasfondue op tafel. We keken nog een paar kerstfilms (Love Actually!) en zagen de film Napoleon in de bioscoop.



Nog meer gezelligheid, visite en vakantie
De afgelopen 3 maanden waren ook gevuld met visite en vakantie. Arnold en Dorian kan ik trouwens geen visite meer noemen want die wonen inmiddels op het eiland. Ruim 12 jaar gelden leerden we elkaar online kennen toen we dezelfde reis maakten door Zuid- en Midden Amerika en daar beiden een blog over bijhielden. Pas afgelopen juni ontmoetten we ze ‘in real life’. Het was meteen gezellig en inmiddels hebben we al heel wat Brasa’s met elkaar gedronken en samen Oud & Nieuw gevierd.
Renate en Henk vierden in november vakantie op Curaçao en wij vierden dat een dagje mee met een trip naar Klein Curacao. We dineerden bij Brass Boer (wat wederom ontzettend goed was) en mochten zelfs een avondje in hun vakantieappartement aanschuiven voor het eten. Daar had Renate al ruim van tevoren over nagedacht en letterlijk het hele diner, inclusief de borrelhapjes en de wijn meegenomen in hun koffer. Met de allerlekkerste spek uit Italië en wijn uit Limburg was dat een feestje waar ik nog steeds met veel plezier aan terugdenk.
Zelf genoten we tussen de visite door van een weekje vakantie op Aruba. Wat een prachtig eiland is dat! Met kilometerslange zandstranden om jaloers op te zijn. Het was heerlijk om daar met de voetjes in het zand te wandelen. Het is inderdaad een erg Amerikaans eiland maar daardoor is alles heel strak geregeld en dat is ook weleens fijn. Met Aruba en Klein Curaçao is ons lijstje van te bezoeken Caribische eilanden binnen het Koninkrijk compleet.
Enkele uren nadat we landden uit Aruba konden we weer terug naar het vliegveld om mijn 80-jarige schoonmoeder en haar 90-jarige vriendin op te halen. Daar hebben we vooraf best wel wat stress over gehad want het is nogal wat om op die leeftijd zo ver te vliegen en van huis te zijn. Maar gelukkig is alles goed gegaan, we hebben ze in goede gezondheid opgehaald en ze zijn ook weer in goede gezondheid teruggevlogen. We zijn die week het hele eiland over gecrost om onze favoriete plekken te bezoeken. Met ook voor ons een paar nieuwe dingen op het programma zoals het WO2 museum, de autoroute in het Christoffelpark, landhuis Savonet en de kathedraal van doornen.
In de kerstvakantie dronken we nog koffie met onze tandarts (wij hebben nog steeds een tandarts in Nederland) die hier vakantie vierde met haar gezin. En last but not least werd er geborreld op het strand met Francesca en haar mannen. Het blijft zo ontzettend leuk en bijzonder om bekenden uit Nederland hier te ontmoeten en bij te kletsen. De eerste koffie/lunch/borreldates met vakantiegangers voor dit jaar zijn al aangekondigd en ik verwacht dat er nog wel meer bijkomen.



Plannen voor 2024 op Curaçao
Plannen voor 2024 zijn er genoeg! Allereerst natuurlijk de publicatie van mijn BBQ-boek Grillen & Chillen. Daar ben ik nog een paar weken ontzettend druk mee en ik zal maar meteen toegeven dat ik blij ben als deze ‘bevalling’ weer achter de rug is. Je zou denken dat ik na 2 boeken inmiddels wel weet wat ik mezelf op de hals haal, maar in alle opzichten is dit kookboek veel meer werk dan het eerste. Zoals het er nu naar uitziet zal hij er begin of uiterlijk half april zijn. Precies op tijd voor het BBQ-seizoen in Nederland losbarst.
Voor daarna zijn er ook al plannen en die bestaan vooral uit genieten van de tijd dat we hier nog wonen. Hoe lang dat gaat zijn blijft onzeker maar in ieder geval tot april 2025. Laten we het erop houden dat wij bij de moeilijkste hypotheekbank van Nederland zitten. Dat staat dan nog even los van de ongunstige vermogensbelastingregeling die tot 2027 loopt. Als 2024 ons laatste hele jaar op Curaçao gaat worden dan wil ik daar vooral nog zoveel mogelijk van genieten. Dat is mede ook de reden dat ik per se mijn BBQ-boek dit voorjaar af wilde krijgen en niet pas in 2025. En waarom ik heb besloten er een limited edition van te maken.
Naast genieten van Curaçao hopen we dit jaar weer wat meer van het Caribisch gebied te zien. Te beginnen met Guadeloupe, Dominica en Martinique. Daar zou ik trouwens ook al een boek over kunnen schrijven terwijl we er nog niet eens geweest zijn. Vakanties plannen in de Carribean is een hele uitdaging. Een soort van vakantieregelen 2.0. Ik geloof dat we inmiddels al 3 vluchten hebben geboekt én betaald om van St. Maarten naar Guadeloupe te komen en dan moeten we nog maar zien of we weer terugkomen. Lokale vliegtuigmaatschappijen gaan massaal failliet en/of reageren niet op mailtjes over verkeerd geboekte tickets. Ik ben vooralsnog al blij als we er überhaupt komen.
Verder ben ik plannen aan het maken om weer naar Santiago de Compostella te wandelen. Een stukje maar deze keer. Het laatste stukje van mijn eerste camino (wat ik door een blessure niet helemaal heb kunnen lopen) en dan door naar Finisterre. Het zal een beetje afhangen van wat de vluchtprijzen doen en of ik het wel zie zitten om 2,5 week zo ver van Curaçao en manlief te zijn. Hoe raar dat ook klinkt maar het voelt voor mij anders om alleen te gaan wandelen in Spanje als hij in Nederland is dan op Curaçao.
Volgende blog over wonen op Curacao
Dat was hem weer voor deze keer. De volgende update volgt rond 16 april 2024: dan wonen we gewoon al 2 jaar op Curacao! Hoe bizar is dat. De tijd vliegt echt voorbij. Als het goed is is mijn boek er dan ook!
Ik ben sinds een tijdje weer wekelijks aan het mailen naar mijn mailinglijst. Meestal op zondag. Daarin blik ik ook altijd even terug op de afgelopen week. Dus wil je niet 3 maanden wachten tot de volgende blog en vind je het leuk om mijn belevenissen als expatvrouw op Curacao te volgen schrijf je dan in via deze link.



Heerlijk weer deze blog!
Fijn dat je nu zo geniet en niet meer zo druk maakt om vanalles.
Heel erg benieuwd naar alle tripjes die jullie weer gaan doen en natuurlijk heel benieuwd naar je bbq boek!
En ik blijf lekker je wekelijkse mailtjes lezen. Love it!
Geniet lekker daar en hopelijk is je boek af op het moment dat je het af wilt hebben. Veel succes nog daarmee maar komt vast allemaal goed.
Liefs Kelly
Het blijft ook elke keer weer leuk om te lezen. Van mij mocht je wekelijks een blog schrijven. 😀
Ha ha thanks! Er blijft in ieder geval genoeg om over te schrijven.
Wat is het weer een leuke blog.
En wat gaat het idd snel. Voor ons ook alweer een jaar geleden dat we op de koffie kwamen bij jullie!!
Leuk ook je boek en weer lekker andere plaatsen ontdekken. Het gaat ook allemaal zo snel dubbel genieten. !! Succes met je boek en fotokes🙏
Wat leuk om allemaal weer te lezen, van mij mag je ook vaker schrijven 😃! Benieuwd of jullie het houden bij de 3 jaar of dat jullie jog bijtekenen, hoewel ik vermoed dat het bij 3 jaar blijft🥳👍😃
Wat ons betreft tekenen we bij (er even vanuitgaande dat de werkgever dat ook vindt ;)) Maar als het aan onze hypotheekbank ligt komen we na 3 jaar naar huis. Dat is dus nog even spannend en onbekend.