
Vandaag precies 1,5 jaar geleden emigreerden we voor 3 -5 jaar naar Curaçao voor het werk van manlief. Als we maar 3 jaar blijven dan betekent dat gewoon dat we nu al op de helft zitten. Een bizar idee! Maar zover is het nog niet. Op dit moment is het onduidelijker dan ooit hoelang we nog hier kunnen blijven wonen. Als het aan ons ligt tekenen we nog 2 jaar bij, maar helaas ligt het niet alleen aan ons. En inmiddels ook niet meer aan de werkgever van manlief. Het is nu vooral wachten op meer duidelijkheid over of we ons huis mogen blijven verhuren en wat dat ons gaat kosten. Op dit moment kost het ons door de huidige box 3-wetgeving (waar ik sinds enkele maanden meer kennis over heb dan me lief is) meer om ons huis te verhuren dan dat het uberhaupt oplevert.
Dat is helaas onomkeerbaar, ook als we het huis niet meer zouden verhuren. Ik zal er hier niet te uitgebreid over uitweiden, maar als wij ons 1,5 jaar geleden hadden beseft dat het verhuren zulke zware financiële consequenties zou hebben hadden we dat nooit gedaan. Ik denk soms weleens dat het maar goed is dat we dat niet wisten. Want eerlijk gezegd denk ik dat we dan van dit hele ‘wonen en werken in het buitenland avontuur’ hadden afgezien.
En dat zou toch wel ontzettend jammer zijn geweest want het heeft even geduurd maar na 1,5 jaar durf ik toch wel te zeggen dat we onze draai gevonden hebben. En dat we ondanks de gedoetjes die er nog steeds zijn toch vooral heel erg genieten van hier wonen.
De gedoetjes
De gedoetjes bestaan nog steeds uit overlast in en om ons appartement. Dat we op een bouwplaats wonen heb ik inmiddels wel geaccepteerd. Maar dat de grote schuifdeur in de woonkamer na bijna 9 maanden nog steeds niet gemaakt is slaat natuurlijk nergens op. Het is niet te harden binnen als het niet door kan waaien. Typisch een gevalletje #islandlife. Geen onderdelen verkrijgbaar op het eiland, het kost veel geld om de hele deur te vervangen en er is weinig motivatie om er iets aan te doen aangezien de verhuurder er geen last van heeft zolang er maar betaald wordt. Dat valt me wel op aan op een luxe resort wonen. Het is vooral een resort voor investeerders en die wonen er zelf niet. Dus die zal het een worst wezen dat het woongenot niet in verhouding staat met de huurprijs.
Extra genieten voor zolang als het duurt
Ondanks de box 3-stress hebben we besloten om te blijven zolang we het naar ons zin hebben en dat kunnen betalen. Zelfs al is het heel zuur geld om af te dragen. Maar het besef we leven NU en wonen NU op een tropisch eiland voor de kust van Zuid-Amerika is heel sterk. Misschien juist wel door dit hele gedoe. Eenmaal terug in Nederland zie ik ons niet zo snel weer teruggaan naar dit deel van de wereld. En er zijn gewoon nog te veel dingen die we graag in het Caribisch gebied willen zien en doen. Dus de komende 3 vakanties zijn al geboekt 😉 Aruba, Guadeloupe/Dominica/Martinique en de Dominicaanse Republiek in combinatie met Jamaica staan op de planning.
Het oorspronkelijke idee was om ons huis bij terugkomst in Nederland op te knappen maar we vinden het belangrijker om nu te leven en te genieten. We waren al niet heel erg materialistisch voor we vertrokken, maar als je een paar jaar lang met zoveel mankementen en ongemakken leeft dan blijkt die verouderde badkamer thuis nog best mee te vallen. In ieder geval komt daar geen rioolwater omhoog in het doucheputje. En zonder een nieuwe vloer met vloerverwarming gaan we het vast ook overleven, het scheelt dat het in onze woonkamer in Tilburg niet naar binnen regent bij de eerste de beste plensbui 😉 Kortom, na 1,5 week letterlijk ziek te zijn geweest van alle financiele stress hebben we (lees ik, want manlief schiet niet zo snel in de stress) het een plekje kunnen geven en genieten we vooralsnog dubbel van alle fijne dingen hier.


Volg je mij al? Via Instagram, Facebook of Pinterest?
Schrijf je ook in op ‘Borrelpraat’ mijn mailinglijst voor bourgondiërs 😉
De fijne dingen van wonen op Curacao
Tja dat is toch het klimaat. Niet altijd trouwens hoor. De laatste maanden waren weer extreem heet. En heb ik extreem veel last van een geiriteerde huid. Maar met de grondventilator die we hebben aangeschaft is het prima toeven buiten. Ja je leest het goed: die ventilator staat buiten op de porch. LOL. En dat we elke dag de BBQ aan kunnen steken is ook een feestje voor ons. Ik gebruik regelmatig de hashtag #elkedagisbbqdag. En daarmee bedoel ik niet dat we ook letterlijk elke dag de BBQ aansteken, maar het kan wel elke dag qua weer.
Wat natuurlijk ook fijn is van hier wonen is dat ik niet hoef te werken. Dat mag trouwens wel hoor. Ik krijg regelmatig te horen dat mensen denken dat ik als expatvrouw niet mag werken. Dat is inderdaad in sommige landen het geval maar niet op Curacao. Het geeft mij in ieder geval de tijd om te schrijven en aan nieuwe boeken te werken. Ik gaf in mijn vorige update al aan dat hij eraan zat te komen maar inmiddels is Van Keukenprins(es) tot Kookboekauteur een feit! Het eerste Nederlandstalige boek dat volledig is gericht op het zelf schrijven, maken en uitgeven van een kookboek. Ben of ken jij toevallig iemand die al een tijdje droomt over een eigen kookboek? Ik zou het supertof vinden als je hem of haar mijn boek zou tippen. Ik mocht ook al een prachtige recensie ontvangen van Kookboekennieuws, die lees je hier.
Veel tijd om aan de publicatie van mijn nieuwe boek te besteden had ik niet. Aan de ene kant omdat er onverwachts een crematie en vervroegde vlucht naar Nederland tussendoor kwam. En aan de andere kant omdat ik bij thuiskomst als een malle aan de slag ben gegaan met het verwezenlijken van mijn derde boek: een BBQ boek! Na een hoop getwijfel – mede door de flinke investering van het uitgeven in eigen beheer en het feit dat ik het deze keer vanuit Curaçao helemaal in mijn eentje doe – heb ik de knoop doorgehakt en ga ik ervoor om het boek in het voorjaar van 2024 te publiceren. De titel gaat zijn ….
GRILLEN & CHILLEN!
En in gedachten staat daar voor mij persoonlijk nog achter OP DE ANTILLEN. Maar dat is niet de insteek van het boek. Al zit er natuurlijk wel een Caribisch tintje aan sommige recepten. Stiekem gaat er toch weer véél meer tijd zitten in het maken van een kookboek dan ik had gehoopt. Maar ik heb als expatvrouw de luxe van tijd en wordt er vooral gewoon heel erg blij van. Ongeveer 70% van de recepten is inmiddels uitgewerkt, er zijn al heel wat recepten getest door enthousiaste testkokers, ik heb een vormgeefster gevonden en zelfs de eerste foto’s zijn al gemaakt. Soms vliegt het idee van alles wat er nog moet gebeuren me naar de keel maar het gaat echt al wel de goede kant op!
Bezoek aan Nederland
In september vlogen we voor de tweede keer terug naar Nederland. Helaas iets eerder dan gepland en uiteindelijk ook langer omdat er onverwacht een crematie was in mijn schoonfamilie. Heel verdrietig, heel onwerkelijk en dan is Curaçao ineens heel ver weg van Nederland. De vluchten die we al geboekt hadden konden we gelukkig omboeken en we zijn heel erg blij en dankbaar dat we bij het afscheid konden zijn. Daarna hebben we de planning zoals we die al hadden staan alsnog opgepakt. Maar dan andersom. Omdat manlief er nu een week eerder was en ook weer eerder terugvloog.
Geloof het of niet maar ik heb bijna alle afspraken die ik voor die 2 weken had staan kunnen omgooien. Erg on-Nederlands toch? Met al die drukdrukdruk agenda’s. Maar superfijn dat iedereen zo flexibel was! We hebben ontzettend genoten van alles. Van het weer waarbij we zodra de zon scheen er gewoon weer volop in gingen zitten. Dat doen we op Curacao nooit maar het Nederlandse zonnetje is echt anders. Van kibbeling op de zaterdagmarkt in Tilburg (love it!). Van spontaan een terrasje pakken in Breda, van ontelbare worstenbroodjes, van op de fiets boodschappen doen (dan zit ik dus echt met een megagrote glimlach op de fiets), van veel te veel lekker (uit) eten maar vooral van heel veel gezelligheid met vrienden en familie.
Waarbij het ook dit jaar weer niet is gelukt om ‘iedereen’ te zien, hoe graag we dat ook zouden willen. Het scheelde al heel erg veel dat ik de meeste van mijn foodiefriends – zoals ik ze nog steeds noem – geclusterd had. Niet alleen heel praktisch in plaats van los met iedereen afspreken en het halve land doorcrossen, maar vooral ook heel erg leuk. Een middag met een gouden randje. Zoals er ook heel veel gezellige avondjes waren met een gouden randje. En uiteraard heb ik veel tijd doorgebracht met mijn nichtjes, die staan elk jaar op nummer 1 in mijn planning.
Wij verbleven in het huis van mijn ouders terwijl zij kampeerden. Waar het op één regenachtige dag na perfect weer voor was. En toen manlief terugvloog sliep ik in hun caravan op de camping een paar kilometer verderop. Een eigen plekje dus en niet continu bij onze ouders op de bank zoals vorig jaar het geval was. Ik ging ook nog even langs op mijn oude werkplek. Waar het superfijn was om te horen dat ze me niet vergeten zijn en zelfs graag terug zien komen. Liever gisteren nog dan vandaag. Het voelde ook nog steeds vertrouwd om daar te zijn en het is een gerustellende gedachte dat ik bij terugkomst niet helemaal opnieuw hoef te beginnen.
Na 3 weken vloog ik terug naar Curaçao met een koffer vol kaasjes en nootjes van mijn favoriete kaaswinkel, veel te veel (kook)boeken, een fles Islay whisky (daar kan geen enkele Caribische rum aan tippen) en een paar kilo extra op mijn middel … Er bestaat schijnbaar ook zoiets als te veel gezelligheid, wijntjes en eten. In ieder geval wel als je zowat je hele sociale leven in Nederland in een paar weken propt. Maar mèèèn ik had er geen hap of slok van willen missen.



En verder…
Verder staan er de komende maanden nog leuke bezoekjes op de planning! Dat betekent dat we zelf ook weer toerist in eigen land mogen zijn. Curacao is weliswaar een klein (ei)land, maar er valt nog steeds genoeg te ontdekken en beleven. Het blijft bijzonder om ons leven hier te kunnen delen met vrienden en familie, dus daar kijken we heel erg naar uit.
Met de feestdagen hebben we (nog) niets op de planning en dat vind ik heerlijk. Wie mij een beetje kent of al langer volgt weet dat Kerst niet echt mijn ding is. Ondanks dat het raar blijft om de kerstdagen zonder familie te vieren. We blijven lekker op het eiland, steken ongetwijfeld de BBQ aan en gaan twee keer 2024 vieren: de eerste keer om 19.00u op het strand (als het in Nederland 24.00u is) en nog een keer 5 uur later op ons balkon met het mooiste uitzicht over Curacao.
En verder gaat ons leventje hier gewoon zijn gangetje; ik wandel 3 keer per week mijn ochtendrondje, regel de boodschappen en het huishouden, ga op vrijdagochtend naar supyoga en ben vooral druk met mijn BBQboek. Manlief werkt 5 dagen (soms meer…), we gaan meestal 1 doordeweekse dag even een uurtje na zijn werkdag naar het strand, en in het weekend drinken we een drankje in het zwembad of bij happy hour, gaan we samen snorkelen, pastechi of Johnny cakes halen en steken de BBQ aan. Dat is wel een beetje hoe ons leventje er na 1,5 jaar op Curacao uitziet. Niets meer aan doen toch 😉
Vind je het leuk om mijn verhalen over Curaçao te lezen en fijn dat er geen vervelende pop-ups of advertenties op mijn website staan? Ik zou het supertof vinden als je de eerstvolgende keer dat je iets bij Bol.com wilt bestellen gebruik maakt van één van de affiliatelinkjes op mijn website. Zoals deze. Je kunt zo’n linkje ook altijd snel terugvinden in het menu onder het kopje ‘Bol.com’. Het is een iniminie bijdrage aan de hostingkosten (€ 334,- per jaar) en tijd die ik in mijn blog steek maar kost jou niets extra’s. Masha danki! Of zoals we in Brabant zouden zeggen ‘da ge bedankt zijt da witte’

Wat een heerlijke blog heb je weer geschreven Ilona! Zo leuk om je ervaringen te lezen.
Dankjewel voor je reactie Mireille 🙂
Zo leuk weer om te lezen. Liefs vanuit het koude Nederland. Groetjes, Tessa
Mooi om te lezen hoe jullie/jij je draai hebben gevonden. Ook fijn dat jullie voor het leven NU kiezen. Herkenbaar ook zoals wij het in Frankrijk doen.
Fijn om je positiever te horen, dat de ongemakken een beetje geaccepteerd zijn. Nu maar hopen dat de verhuur van het appartement met toeristen te doen is. Ik gedraag mij in een gehuurd huisje net zoals thuis. Rekening houdend met andere. Maar door de verhuur van mijn vrienden op Texel weet ik dat niet iedereen dat doet.
Precies. En om dat voor te zijn meld ik het liever nu al. En probeer het dan weer los te laten want ik heb hier toch niets te vertellen 😉