3 maanden offline: hoe een stresskip leerde om gewoon te ‘zijn’

Het geluid van de zee. De golven die op het strand rollen. De horizon en de bergen daarachter. De warmte van de zon door de parasol heen. Een heel licht warm briesje. De smaak van mijn freddo cappuccino. Ik neem het allemaal heel bewust waar vanaf mijn strandbedje en kijk ondertussen om me heen naar de mensen die langs lopen en in zee dobberen.

Soms loop ik een stukje over het strand. Dobber zelf wat in de zee en slenter weer terug naar mijn strandbedje om op te drogen en bovenstaande te herhalen. En dat alles zonder leesboek of telefoon bij de hand. Ik BEN er gewoon. En ik geniet! Gewoon in het hier en nu. Zonder als een kip zonder kop rond te rennen of iets te ‘moeten’.

Ha ha, is dit echt dezelfde Ilona? Ik zou mezelf 3 maanden terug niet herkend hebben in bovenstaande beschrijving. De Ilona van 3 maanden geleden kon namelijk nog geen 5 minuten rustig op een strandbedje liggen. Alleen al bij het idee van een strandvakantie waarbij ik niets kon ‘doen’ werd ik onrustig. Niets voor mij. Hooguit een half dagje. In Tel Aviv. Waar ik al zo vaak ben geweest dat het voelt als thuis, maar dan met zon, zee en strand.

Van stresskip naar gewoon ‘zijn’

Wat er in die tussentijd is veranderd? Daar moest ik toch even over nadenken. De eerste week na de last-minute beslissing om de laatste maanden van onze sabbatical met de auto door de Balkan te gaan touren was ik namelijk nog steeds behoorlijk gespannen en gestrest. En dat terwijl ik toen al 5(!) maanden vrij was en een dikke maand offline. Uiteraard leverde alle coronabeperkingen de nodige spanningen op. Maar ik had gedacht dat als ik niet meer én 4 dagen in loondienst werkte (waardoor ik sinds de lockdown langzaam in een Zoomzombie veranderde) én mijn ondernemersplannen op een laag pitje zou zetten én weinig tot geen sociale afspraken had in het weekend ik vanzelf wel zou ontspannen.

Niet dus. Pas nadat manlief en ik het Pieterpad wandelden in maart en ik besloot om tot ik weer moet gaan werken helemaal offline te gaan van social media, begon ik langzaam iets meer rust en ruimte te ervaren in mijn hoofd.

Dat écht offline gaan (en niet een beetje of tot ik iets heel graag wilde delen) vond ik nog best wel een ding. En zelfs een beetje asociaal naar mijn volgers toe. Op Instagram en Facebook heb ik daarom duidelijk gecommuniceerd dat de berichten en reacties niet worden uitgelezen en dat ik bereikbaar ben via e-mail. Die ik dus alleen nog lees als ik mijn laptop openklap. Dat gaat me eigenlijk verrassend goed af en bevalt prima. In het begin checkte ik af en toe nog DM’s via de laptop, maar al snel zag ik dat die er niet meer waren. Als je zelf niet actief dingen plaatst is er ook geen reden voor interactie. Hoe heerlijk rustig!

Afkicken van social media en de knop om

Het duurde even voor ik echt was ‘afgekickt’. En ook mijn ondernemersbloed bleef nog een tijdje onrustig borrelen. Ik had onbewust toch steeds het gevoel dat het ‘zonde’ was als ik de vrije tijd waar manlief en ik zo lang voor gespaard hadden niet optimaal zou benutten. Het feit dat ik een behoorlijk rommeltje had gemaakt van mijn zakelijke administratie en ik dat vóór vertrek zoveel mogelijk geregeld wilde hebben was ook niet heel relaxed. Zelfs toen we al een paar dagen in Kroatië waren – begin mei – liep ik nog steeds met een hoop onrust in mijn lijf en ‘moest’ ik nog heel veel van mezelf. Waar ik vervolgens ook weer over zat te stressen: een soort van de kip en het ei verhaal…

Toch heb ik na die eerste week ergens in mijn hoofd een knop om kunnen zetten. Met het besef dat ik NU de unieke kans heb om nog een laatste keer zo lang vrij te zijn. Ik zie het als een stukje prepensioen. Nu geloof ik sowieso niet in het concept pensioensparen, maar ik weet wel dat als mijn ondernemersrem eraf gaat ik dan voorlopig niet meer zo lang geen verplichtingen kan hebben. Dus sprak ik met mezelf af dat ik tot 1 september helemaal NIETS hoefde te doen, behalve genieten van onze roadtrip. En als ik wel zin had om mijn reislaptop open te klappen dan was dat ook prima.

Even niets hoeven. Hoe dan?!

Zo gezegd zo gedaan, maar wat ga je dan doen als Miss Ik Kan Nog Geen 5 Minuten Nietsdoen? Ik ben vooral veel gaan lezen. Geen businessboeken maar boeken over waarom we zo druk zijn. En over minimalisme. En over doodgaan. Geen lichte kost. Maar het maakt je dankbaar voor wat je hebt. En het zet onbenullige dingen (zoals het aantal volgers of likes op Instagram) meteen weer in het juiste perfectief. Zo. Niet. Belangrijk.

De laptop werd eigenlijk alleen nog gebruikt om te Netflixen (Lupin!) – als de internetverbinding sterk genoeg was – en om wekelijks een korte update naar mijn mailinglijst te sturen. En na een tijdje kon ik dus gewoon een hele dag op het strand liggen en niets doen. Sterker nog, ik blijk gewoon een natuurtalent te zijn 😉

Ik heb lang nagedacht over hoe het nu komt dat ik hier – we zijn inmiddels in Griekenland – wel een hele dag niets kan doen en me dat thuis onmogelijk lukt. En nog veel belangrijker: over hoe ik dit gevoel en deze staat van gewoon ‘zijn’ straks thuis kan vasthouden. Wat is de kunst van het thuis zijn alsof je op vakantie bent? Ook daar las ik trouwens dit boek over.

Wat is er op vakantie anders dan thuis? Want alleen offline gaan werkte niet. Ik moest ook uit mijn thuisomgeving weg. Terwijl ik een heerlijk huis met een gigantische tuin heb die sommigen zouden omschrijven als een vakantiehuisje. Dus maakte ik een lijstje voor mezelf van dingen die op vakantie anders zijn dan thuis.

De kunst van het minimalisme

Na het grondig bestuderen daarvan – en met de lessen van de boeken die ik las in mijn achterhoofd – kwam daar als kern minimalisme uit: minder (sociale) verplichtingen en afspraken, minder (informatie- & social media) prikkels, minder fysieke spullen om me heen en minder uitgebreid koken. Dat laatste klinkt misschien raar voor een foodie maar ik kan mezelf – en de tijd die ik daar mee kwijt ben – behoorlijk in verliezen. Met minder kookpitjes, minder keukenspullen en minder beschikbare ingrediënten om mee te koken werd het ineens allemaal een stuk overzichtelijker.

Bij minimalisme denken sommigen misschien aan een bijna leeg huis met alleen de noodzakelijke spullen. Maar dat is een verkeerd beeld. Minimalisme is een levensstijl die op veel meer aspecten van je leven invloed heeft. Een mooie quote daarover die al enkele jaren in mijn woonkamer hangt is: Less, but better. Het is misschien ook beter om te spreken van optimaliseren in plaats van minimaliseren. Dus mocht jij denken: ‘een mooie gelegenheid om wat kookboeken uit Ilona’s verzameling over te nemen’, dan moet ik je teleurstellen 😉

Van alles wat je minder doet krijg je op een ander vlak meer terug. In mijn geval dus vooral meer ruimte in mijn hoofd en meer rust in mijn lijf. Iets wat hard nodig was en waar ik alles aan ga doen om het bij thuiskomst vast te houden.

Digitale opruiming

Het minimalisme wat ik wil thuis wil vasthouden bracht ik op reis alvast digitaal in de praktijk. Wat een grote schoonmaak van mijn e-mail inbox betekende. Ctrl+ A + Archive. Opgeruimd staat netjes. En alles wat daarna nog in mijn inbox belandde werd aan een kritische blik onderworpen. Wat betekende dat ik me van heel veel mailinglijsten uitschreef. Er zijn een hoop inspirerende ondernemers die veel waardevolle dingen delen maar het zorgt ook voor een informatie-overload en het gevoel dat ik daar iets mee moet doen. Schrappen dus. En op het moment dat ze weer relevant voor mij worden schrijf ik me net zo makkelijk weer in.

Ook de apps op mijn telefoon, de to-do’s in mijn takenlijstje en de vele notities en links die ik heb opgeslagen in verschillende apps werden rigoureus opgeschoond. Zelfs een hoop van mijn Pinterestborden moesten er aan geloven. En ook de 135 podcasts die ik had gedownload om nog te luisteren werden grotendeels verwijderd. Alleen al deze digitale opruimbeurt voelt als een enorme opluchting. Ik kan niet wachten om ook met de spullen in ons huis aan de slag te gaan.

Ruimte voor creativiteit + nieuwe ideeën

Wat er verder gebeurt als je je rust pakt en even niets hoeft? Dan gaan de creatieve radartjes weer volop draaien en komt er een belachelijke hoeveelheid aan inspiratie en goede ideeën naar boven borrelen. En alhoewel ik die goede ideeën in eerste instantie nog in een lijstje wegschreef ‘voor na de sabbatical’ ben ik sinds begin juli als een malle aan het typen. Ik zit in zo’n ongelooflijke schrijfflow dat ik zonder enige druk of stress met plezier mijn laptop openklap op momenten dat we niet op pad zijn. Lees: als het overdag veel te warm is om buiten te zijn.

De woorden vliegen op papier voor mijn nieuwe project(!). Dat hou ik nog heel even voor mezelf (ik vind het namelijk doodeng om hardop uit te spreken) maar in september ga ik het zeker delen. En nee het is geen nieuw kookboek – nog niet – maar een echt businessmodel 🙂 Ik sta zo ontzettend AAN dat ik er soms niet van kan slapen. Dit keer niet door stress maar door pure opwinding. Ik pak dan ’s nachts mijn telefoon en typ net zo lang alles wat in me opkomt van me af zodat ik uiteindelijk alsnog met een leeg hoofd in slaap kan vallen. Gelukkig gaat er de volgende ochtend geen wakker af en kan ik ook op mijn strandbedje nog even wegdoezelen 😉

Niets missen van mijn roadtrip- en ondernemersavontuur? Schrijf je dan in voor mijn mailinglijst (via de inschrijfbalk bovenin) of via deze link, en je krijgt elke donderdag een gezellige mail in je inbox waarin ik je bijpraat en tevens nog wat fijne receptinspiratie deel.

Vond jij het leuk om deze blog te lezen? Delen = fijn! Door er met anderen over te praten (gewoon in real life bedoel ik ;)), stuur de link door via e-mail of deel hem op social en tag @worstenbrood_en_wijn daarin. Een berichtje hieronder voor me achterlaten of een DM naar ilona@worstenbroodenwijn.nl mag natuurlijk ook.

Disclaimer: de links naar Bol.com zijn affiliatelinks. Alle producten zijn echter door mijzelf betaald en ik deel ze vanuit mijn eigen enthousiasme daarover.