
Ik moet zelf altijd even teruglezen hoe ik er een maand geleden bij zat. Want in een maand op Curaçao – en waarschijnlijk in elk ander land waar je als nieuweling gaat wonen – gebeurt er veel meer dan in Nederland. De tijd vliegt echt voorbij en zonder dat ik het in de gaten had is de hete periode hier nu begonnen. Dat is dus ongeveer zoals een hittegolf in Nederland maar dan voor de komende 2 maanden… #islandlife 😉
Een korte samenvatting van de belevenissen sinds de vorige blog van een maand geleden:
- We zijn voor de eerste keer op vakantie geweest in Caribisch gebied
- En dus ook voor de eerste keer thuis gekomen op Curaçao
- We gaan alweer verhuizen… (door de overlast van de buren)
- Ik vind mezelf een zeikwijf sinds we hier wonen (en baal daar ontzettend van)
- We hebben nu écht afscheid genomen van de leukste buurvrouwen
- Er ontstaan langzaam wat gezellige sociale contacten
- Ik heb eindelijk het ‘moeten’ en plannen van van alles een beetje los kunnen laten (woohoo!)
Van sommigen mensen kun je niet vaak genoeg afscheid nemen. En van onze borrelmaatjes/buurvrouwen/bonusbuddies/medebrabantse bourgondiërs hebben we dat dan ook meerdere keren gedaan de afgelopen maanden. Op de dag dat zij terug op het vliegtuig naar Nederland stapten vlogen wij een paar uur later naar Trinidad & Tobago. Nou ja technisch gezien vlogen we naar Trinidad en pakten we een paar dagen later de boot naar Tobago. Ik ga er nog een aparte blog over schrijven, maar het was fantastisch. Ondanks dat beide eilanden op ongeveer dezelfde hoogte liggen als Curaçao en ook voor de kust van Venezuela is het er totaal anders. Echt een tropisch regenwoudklimaat en zowel Trinidad als het veel kleinere Tobago zijn zelfvoorzienend. Met volop verse groenten en fruit. Ook de lokale keuken was fantastisch en ik kon het uiteraard niet laten om verschillende kookboeken in mijn koffertje mee terug te nemen. Zoals verwacht voelt het terug op Curaçao na zo’n eerste vakantie meer als thuiskomen. En dat is fijn. Want het is ook ons nieuwe thuis voor de komende jaren.



Thuis op Curaçao
We hebben hier gelukkig echt wel onze draai gevonden. Ik durf inmiddels zelfs te zeggen dat de warmte went. Manlief is vooral heel druk met werk en dat bevalt hem nog steeds goed. Hij verwondert zich uiteraard regelmatig over hoe dingen hier gaan, maar past zich snel aan. Een voorbeeld? Op Curaçao is het heel normaal om naar bekenden te claxonneren. Dus als manlief achter het stuur zit met een lokale collega naast zich dan wordt hij er meteen op aangesproken als hij niet toetert naar andere collega’s. Want het is sociaal om te toeteren. Terwijl wij met onze Nederlandse bril op zouden zeggen dat het asociaal is om onnodig te claxonneren als er geen gevaar is. Dus manlief toetert tegenwoordig vrolijk mee naar iedereen 😉
Ik heb ook een soort van weekritme voor mezelf gecreëerd. Met dagelijkse ochtendwandelingen, het huishouden (dat nooit klaar is hier met zand van het strand, bouwstof en bezwete kleding), regelmatige videobelletjes naar Nederland, een wekelijkse datenight met manlief, een wekelijkse cappucinodate met mezelf, samen nog een uurtje naar het zwembad of het strand na werktijd, pastechi op zaterdag en op zondag samen het eiland ontdekken. Manlief heeft al heel vaak tegen me gezegd dat ik mezelf het eerste jaar eigenlijk geen verplichtingen op moet leggen. Om dat eerste jaar puur te gebruiken om hier mijn draai te vinden en de boel op orde te krijgen. Het kostte me een paar maanden, vier dus, om me daar bij neer te leggen (ik heb oneindig veel ideeën en ambities in combinatie met heel veel energie) maar ik heb nu eindelijk besloten om voor de verandering eens een keer naar hem te luisteren.
Tot april 2023 is dit wat ik ga doen: ontspannen (met een boek in mijn hangmat en vaker naar het strand), settelen in ons nieuwe appartement, het opbouwen van een nieuw sociaal netwerk, Papiamentu leren (wist je trouwens dat er ook Nijntje boeken in het Papiamentu zijn?), het huishouden (dat is eigenlijk het enige wat ik tot nu toe onder controle heb) en het eiland leren kennen. Als ik zin heb om aan mijn nieuwe kookboek te werken, een blog te schrijven of een podcast op te nemen dan ga ik dat echt wel doen, maar zonder deadline of concreet doel. Zou het me dan toch nog gaan lukken dat ‘chillen op de Antillen’?
Jezelf een zeikwijf vinden
Eenieder die mij een beetje kent en volgt via mijn stories op Instagram zal het niet verbazen: na 2 maanden in ons huidige appartement hebben we de huur opgezegd. Dat had ik toen we hier 1 juni introkken niet kunnen bedenken en dat was ook zeker niet de bedoeling. Maar het was onvermijdelijk.
In Nederland had ik ongetwijfeld ook dingen om over te klagen, maar toen had ik ook nog een baan, een onderneming, sociale activiteiten en familie en vrienden om me heen. En niet geheel onbelangrijk: ik had een prikkelvrij thuis voor mezelf gecreëerd door heel bewust een vrijstaand huis te kopen. Een eigen huis betekent ook zelf verantwoordelijk voor het onderhoud daarvan. En ook al kost dat tijd, energie en geld dat hoort erbij. Kortom: ik zal heus wel eens hebben geklaagd, maar had ook genoeg andere dingen om handen, relatief weinig prikkels en een fijn thuis.
Sinds we op Curaçao wonen ben ik een expatvrouw met zeeën van tijd en vind ik mezelf een zeikwijf. Ik zeik over alle gebreken in ons appartement (en dat zijn er nogal wat), ik zeik over de herrie die de linkerbovenburen maken, ik zeik over de hondenstront van dezelfde buren voor mijn balkon, ik zeik over hoe ongelooflijk inefficiënt en bureaucratisch dingen hier geregeld zijn. Ik kan je vertellen: het is helemaal niet leuk om hele dagen overal iets over te klagen te hebben. En om het gevoel te hebben dat je het er maar mee moet doen.
Er komt ook een moment dat je klaar bent met zeuren. Als na 3 keer het water in de gootsteen nog steeds niet doorloopt dan ga ik echt geen 4e keer bellen. Als de buurman sowieso niet van plan is om zijn hond uit te laten dan heeft het weinig zin om ze daar op aan te blijven spreken. En als ik voor de zoveelste keer gestresst ben als manlief thuis komt omdat ik niet kan ontspannen in het appartement door het gebel/geblaf of rapmuziek bij de buren dan kan ik daar wel flink van balen maar het verandert niets aan de situatie.
Wéér verhuizen op Curaçao na 2 maanden
Dus hoeveel stress, gesjouw, geld en geregel het ook kost om wéér te gaan verhuizen en hoeveel ik er ook van baal dat dat vooral door mijn gevoeligheid voor prikkels in combinatie met pech met de buren komt, er zit niets anders op.
Thuis moet een plek zijn waar je jezelf kunt zijn en kunt ontspannen. Niet een plek waar je je elk uur van de dag afvraagt wat er nu weer niet werkt in huis, of het rioolwater niet weer omhoog gaat komen en of je op je eigen balkon überhaupt rustig een kopje koffie kunt drinken.
Dus over 2 weken gaan we de hele riedel – water, elektriciteit, internetaansluiting, resortpassen, adreswijzigingen, spullen verhuizen (lees: wéér 200 kookboeken sjouwen) – weer opnieuw aan. En hopelijk vind ik mezelf daarna niet meer zo’n zeur want ik ben ook liever positief en blij. Waar we naar toe gaan? Nou… eigenlijk schuiven we maar één appartement op! En dat zou genoeg moeten zijn om de asoburen niet meer te horen. En ook van de hondenstront voor het balkon heb ik dan geen last meer want we verhuizen naar een verdieping hoger.
Wel wonen we dan naast een bouwplaats maar uiteindelijk blijkt heel Curaçao één grote bouwplaats. Ik weet inmiddels na 4 maanden op Curaçao dat ik beter tegen bouwherrie kan dan tegen burenherrie. Het grootste verschil is dat ik van de bouwherrie weet dat het maximaal tussen 9.00 en 16.00u is. Daarna gaan alle werklui weer naar huis. De reden om hier in het appartementencomplex te blijven is dat het verder een hele fijne plek is om te wonen. En omdat we de paar sociale contacten die we hier in de buurt hebben wonen nog niet willen missen. Ik zou het heel jammer vinden om nu al weg te gaan en ergens anders weer opnieuw te moeten beginnen. Het strand op loopafstand en het gezamenlijke zwembad op rolafstand voor gezamenlijke koffie-, wijn – of BBQ-dates is erg fijn 😉
Eén ding is zeker: als je jezelf écht wilt leren kennen dan kun je beter naar Curaçao emigreren dan in je eentje naar Santiago de Compostella wandelen 😉
De volgende blog over 5 maanden op Curaçao typ ik vanuit ons nieuwe appartement! Ayo en bedankt weer voor het lezen. Ik krijg erg veel leuke reacties op mijn blogs en Instagramstories over ons leven op Curaçao en dat is een extra motivatie om daarover te blijven delen.
P.s. Vind je het leuk om mijn verhalen over Curaçao te lezen en het feit dat er geen vervelende pop-ups of advertenties op mijn website staan? Ik zou het supertof vinden als je de eerstvolgende keer dat je iets bij Bol.com wilt bestellen gebruik maakt van één van de affiliatelinkjes op mijn website. Zoals deze. Je kunt zo’n linkje ook altijd snel terugvinden in het menu onder het kopje ‘Bol.com’ en via www.worstenbroodenwijn.nl/bol. Het is een iniminie bijdrage aan de hostingkosten en kost jou niets extra’s. Masha danki! Of zoals we in Brabant zouden zeggen ‘ da ge bedankt zijt da witte’ 😉



Super veel succes met verhuizen! Ik duim voor een prikkelarme plek! Super leuk om je belevenissen te lezen!!
Dankjewel!
Ik vind absoluut niet daar je zeurt. Ik vind het juist heel logisch. Je zit immers 3 jaar aan die buren vast. Dan wil je wel prettig zitten.
Verder fijn om te lezen dat jullie je thuis voelen.
Ik, als volger, geniet van jouw/ jullie verhalen. Blijf ze vooral delen😊
Dat doe ik ☺️ Dankjewel!
Ze zeggen altijd 3xis scheepsrecht!! Ik hoop het zoo!!!❤️❤️
Shit zeg wat een gedoe! Maar snap t ook helemaal hoor! Succes met verhuizen en was leuk om weer te lezen!
Succes met de verhuizing. Hopelijk brengt het meer rust en woongenot.
Het is leuk om je verhalen te lezen. Veel is herkenbaar van een Curaçaose stage (heel lang geleden) en onze jaarlijkse vakanties op het eiland.
Haha al lezend zat ik inderdaad te bedenken dat dit pas een echte Camino is. Curaçao zal altijd haat/liefde blijven. Jouw verhalen zijn dezelfde als van mijn vader 30 jaar grleden 😂😂What’s new. Sterkte met verhuizen. He wordt een expert. Ajo! 👋👋
Dat toeteren werkt ook niet echt mee voor een prikkekarme omgeving 😕. Succes met verhuizen! Je bent er nu zo bedreven in 😜 en ik ga duinen voor een betere rustigere thuis 🙏🏻
Heel veel succes met verhuizen en voor de rest gaat het helemaal goed komen met jou hoor! Geniet van alles daar en van je rust straks! 😘
Superleuk om te lezen en je bent helemaal geen zeikerd, in tegendeel zelfs! Succes met verhuizen, komt goed👍…en vooral zo blijven schrijven…superleuk👍👍
Als we ooit gaan verhuizen klop ik bij jou aan voor tips 🤪 En wat dat zeuren betreft dat voelt voor jou misschien zo maar ik zou ook gek worden. Benieuwd naar je verdere avonturen en vanaf nu kun je vanaf boven gluren naar de buren 🙃
Ik vind het geweldig hoe je alles in je blog hebt uitgelegd.
Dank voor het compliment 😁