5 maanden sabbatical!
Vandaag is de eerste officiële dag van mijn levensloopverlof. Maar liefst 5 maanden helemaal voor mijzelf! Eindelijk tijd om te bloggen en dagelijks in de moestuin te werken. In ieder geval in de weken dat ik thuis ben.
Tijdens mijn laatste werkdagen, op de laatste werkdag én de eerste dagen thuis is me verschillende keren de vraag gesteld; hoe voelt dat nou? Het rare is, het besef is er wel maar echt doordringen doet het nog steeds niet. Dat komt ongetwijfeld omdat ik het met niemand kan delen. In tegenstelling tot een vorige sabbatical waar ik samen met manlief naartoe leefde. Dat is toch echt anders als in je eentje naar iets toeleven. Bovendien heeft manlief deze eerste week ook vakantie dus voelt het hetzelfde als gewoon een weekje samen vrij. Al hebben we wel een flesje Champagne opengetrokken toen ik thuis kwam na mijn laatste werkdag 😉
Ik moest even teruglezen wat er in de vorige ‘Achter de schermen’ stond. Die is alweer van 4 maanden geleden toen ik nét van start was gegaan met de moestuin. En de eerste voorbereidingen trof voor mijn pelgrimstocht naar Santiago de Compostella.
De moestuin in volle bloei
Als ik aan mijn moestuin denk of er over praat beginnen mijn ogen al te stralen. Zonder enige kennis van zaken ben ik dit jaar maar gewoon begonnen en het verbaast me hoe ontzettend goed alles het doet. Te goed soms. Had ik eerst een bak met ontplofte rucola waar ik tegenop moest koken; nu ben ik al weken druk met de kilo’s bieten en courgette die uit de moestuin komen. En ik kan gerust al wat recepten met pompoen gaan verzamelen want er liggen inmiddels 4 mega exemplaren in de moestuin.
Aardbeien, uien, knoflook, snijbiet, radijsjes, bleekselderij, peultjes, tuinbonen, paarse & roze aardappeltjes, allerlei soorten kruiden, spitskool, bloemkool en wortels. Het kwam allemaal al uit de moestuin en ik blijf nog even vrolijk verder zaaien. Wat een rijkdom! We hebben sinds kort ook een picknicktafel in de moestuin staan om te lunchen, borrelen of gewoon van het uitzicht te genieten.
Ik heb me er maar bij neergelegd dat het niet lukt om alle groenten te gebruiken in de keuken. Daarvoor ontbreekt de tijd. En heb ik gewoon veel teveel tegelijk gezaaid. Dat is de belangrijkste moestuinles voor het volgende seizoen; verspreid zaaien. Maar wat is het toch bijzonder zo’n moestuin. Elke dag is het weer een feestje om ‘boodschappen’ te gaan doen zonder daarvoor naar de supermarkt te fietsen.
Kookboekrecensies
Sinds de laatste achter de schermen ben ik begonnen met een nieuwe rubriek op Worstenbrood & Wijn; Kookboek waardoor je zin krijgt om te koken. Ik durf wel te zeggen dat ik met 250+ kookboeken in mijn verzameling een behoorlijke kookboekenkenner ben. Dat komt vooral omdat ze niet alleen in de kast mooi staan te zijn maar omdat ik er ook ontzettend veel uit kook. In deze rubriek met kookboekrecensies deel ik mijn favoriete kookboeken. En met succes; ik krijg er veel leuke reacties op van zowel de schrijvers van de boeken als de uitgevers.
Mijn favoriete nieuwe titels dit seizoen zijn Het vuur de baas & The Palomar. Dat laatste boek heeft vooral een bijzondere plaats in mijn verzameling omdat de recepten me herinneren aan onze vakantie in Israël. Maar niet alleen nieuwe kookboeken zal ik hierin langs laten komen. Ook oude klassiekers waar ik al jaren uit kook, kookboeken die ik uit de bieb leen en mijn favoriete culinaire romans krijgen een plaatsje.
Vakantie Israël
Eind mei waren manlief en ik een weekje in Israël op vakantie. Of eigenlijk meer een uitgebreide stedentrip naar Tel Aviv & Jeruzalem. We genoten er van het samenzijn met vrienden, het heerlijke weer, een paar dagen strand maar vooral van het fantastische eten. Het eten in Israël is op zichzelf al een reden om dit land snel op je vakantieplanning te zetten. Ik ben er nog niet aan toegekomen om alle foodietips voor deze twee geweldige steden te delen. Een tipje van de sluier; het tasting menu bij Machneyuda & The Eucalyptus (!) in Jeruzalem, Sabich bij Frishman in Tel Aviv, de originele zoete aardappel latkes bij Orna & Ella en een EatWith diner in de huiskamer van (hobby)chefs.
Over dat laatste schreef ik al wel in het stukje bij het recept van de amandel-knoflook dip dat ik van de chef mee kreeg.
Blogidentiteit crisis
Nog elke dag leer ik bij over de wondere wereld van het bloggen. Niet alleen de praktische & technische dingen, vooral ook over waar ik me wel of niet prettig bij voel. Ik weet nog niet precies waar ik heen wil met deze foodblog. Ik weet soms niet eens of ik wel verder moet gaan onder de naam Worstenbrood & Wijn. Door mensen die niet uit Brabant komen wordt het namelijk weleens gelezen als Worst & Brood & Wijn. Of gedacht dat ik een worstenbroodjes blog heb terwijl er niet eens een recept voor worstenbroodjes op staat.
Met het vele koken uit de moestuin vond ik de naam Moestuinchef eigenlijk veel toepasselijker. Tot ik mijn twijfels met mede foodbloggers deelde en tot de conclusie kwam dat het eigenlijk niet uitmaakt wat je blognaam is. Er zullen altijd mensen zijn die er andere beelden bij hebben. En een blog met die naam schept wellicht de verwachting dat er vooral vegetarische of groentenrecepten op staan. Daar past het low & slow BBQ’en met grote stukken vlees dan weer niet tussen. Of mijn bitterballen 😉
Bij Jonneke van Mooncake.nl volgde ik een workshop over bloggen & hoe je daarin je hart leert volgen. De belangrijkste les die ik heb onthouden is; Wees authentiek. Wees jezelf. En Jonneke, ook met Brabantse roots, liet me nog weten dat zij Worstenbrood & Wijn in eerste instantie associeert met een bourgondische vibe. En dat is eigenlijk precies wat ik ook uit wil stralen; recepten uit het bourgondische buitenleven.
Voorlopig ga ik dus gewoon nog even door onder dezelfde naam.
En verder
Pas bij het schrijven van deze Achter de schermen besef ik hoe ontzettend veel ik gedaan heb in 4 maanden tijd. Datzelfde gevoel had ik ook toen ik afgelopen weekend eindelijk het fotoalbum van 2016 bestelde. Pas als je alles op een rijtje zet zie je ineens goed hoeveel je hebt gedaan en beleefd.
Zo begon ik vol enthousiasme (en met voor een fortuin aan aangeschaft materiaal) aan het maken van rabarberwijn. Wat finaal mislukte en wat allemaal door de gootsteen is gespoeld.
Na een workshop geitenkaas maken wilde ik het liefst meteen een stel geiten in de tuin. Daar heb ik toch maar vanaf gezien. Ze moeten namelijk 2 keer per dag gemolken worden! Op zoek gaan naar een geitenboer die gepasteuriseerde geitenmelk verkoopt lijkt me toch een minder arbeidsintensieve oplossing.
De vele groenten uit de moestuin waren een mooie aanleiding om me te storten op het fermenteren daarvan. Zuurkool, bietjes en zoetzuur van wortel staan inmiddels in de koelkast.
Met de Brabantse wijnbouwers proefde ik 13 rode Nederlandse wijnen voor de inzending van de Wijnkeuring van de Lage Landen 2017. Daar liep ik ook wijnboer Marius van Stokkom tegen het lijf die mij deed beseffen dat de gemiddelde Nederlandse wijnboer maar weinig kaas heeft gegeten van social media. En hoe je die kunt inzetten voor je bedrijf. Ik besloot daarom een paar avondjes te investeren in een lesje ‘Facebook voor wijnboeren’ 😉 Al betwijfel ik of het veel geholpen heeft. Een echte wijnboer is nu eenmaal veel tijd kwijt aan het werk in de wijngaard en heeft helemaal geen tijd voor social media marketing.
En dat is iets waar ik me toch een beetje zorgen om maak bij mijn eigen wijngaard die in de planning staat voor 2019. Want ga ik daar de tijd in kunnen en willen steken die een wijngaard nodig heeft? We zullen zien. Ik ga eerst maar eens een bodemonderzoek uit laten voeren.
Santiago here I come!
Vandaag over 3 weken vlieg ik naar Zuid Frankrijk voor het begin van mijn pelgrimstocht naar Santiago de Compostella. De afgelopen weken wandelde ik met bepakte rugzak verschillende afstanden. Het is in ieder geval fijn om te merken dat me dat steeds beter af gaat. Inmiddels weet ik ook dat meer dan 10 kilo echt te zwaar is. Ik verzamelde alvast wat praktische zaken als kunststof Birkenstocks (wat mij betreft dé uitvinding van deze eeuw), een laken tegen bedbugs en wandelstokken. Toch zal ik vooral de laatste 3 weken voor vertrek nog druk zijn met dingetjes die geregeld of aangeschaft moeten worden. En vooral; kilometers maken.
Wil je me volgen tijdens de voorbereidingen en onderweg? Dat kan via Instagram, Twitter of Facebook onder de naam Foodie Pelgrim.
Geef als eerste een reactie