Dag 13: Onthaasten op de Camino Portugues, Caldas de Reis- Padrón (19 km)

Camino Portugues - dag 13

Ik heb vandaag de hele dag met een enorme glimlach op mijn gezicht als een ontzettend blij ei de 19 kilometer gewandeld. En dat met toch een lichtelijke kater van gisterenavond toen ik voor mijn 5 Duitse pelgrimmaatjes kookte. De enorm gezellige avond was de brakke start van de dag echter meer dan waard. Het allermooiste aan het lopen van de camino is namelijk niet het lopen zelf maar de ontmoetingen onderweg. En toen ik voor hetzelfde bedrag als een hotelkamer een heel appartement boekte in Caldas de Reis was al snel het idee geboren om lekker zelf te koken. Met veel groenten. En dan ’the Germans’ uit te nodigen.

Een wandelend blij ei

Daar hoefden ze niet over na te denken. Ik besefte echter pas later dat het op zondag was en er dan geen supermarkten open zijn. Aangezien ik het niet zag zitten om 20 kilometer lang een paar kilo aan boodschappen mee te sjouwen kocht ik een courgette en een blikje sardientjes en zou wel zien hoe het zou lopen. De verhuurder van het appartement had aangegeven dat de winkels gesloten zouden zijn en dat ze wat voor me achter zou laten.

Johanna had zich al verheugd op een thuisetentje met z’n allen en die heeft dus wel van alles in haar rugzak meegenomen vanuit de vorige plaats: een pak rijst, een blikje vis, een ui, bouillonblokjes en geraspte kaas! De pasteleria om de hoek was nog wel open en daar kocht ze last-minute een cheesecake als dessert. De verhuurder had een krop sla, een grote tomaat, een pot tomatensaus, een fles wijn en brood voor me achtergelaten. Tobi kocht bij een restaurant 3 flessen wijn, Lenz bracht 2 flessen wijn mee van de albergue en de rest doneerde nog een halve avocado, tomaat en walnoten. Kortom: het was een feestje. Ik maakte er een soort van risotto van met een salade en zette de blikjes vis er los bij.

Ik liep er letterlijk nog de hele dag van na te glunderen. Het feit dat vandaag de zon scheen maakte het helemaal een topdag. En er gebeurde nog iets bijzonders. Ik wist het gevoel bijna niet te herkennen omdat ik het zo lang niet heb gevoeld, maar de haast was uit mijn lichaam verdwenen. Zo bizar om dat te voelen. Ik voel me altijd gehaast. Ik ren letterlijk door het leven bang om er niet alles uit te halen wat er in zit. Ik neem zelden de tijd om stil te staan en in het nu te leven. En nu was die haast ineens weg. Dat voelde zo heerlijk. Ik heb de hele weg lopen genieten van de omgeving, van de geluiden van de natuur, van een uitgebreide lunch en van het feit dat ik gewoon de hele dag de tijd had om naar Padron te wandelen en die tijd ook nam. Of ik dit gevoel heel lang vast ga houden durf ik niet te zeggen maar ik hoop het stiekem natuurlijk wel.

Rond 16.00u kwam ik aan in Padrón waar ik nog snel met Lydia in het zonnetje op een terras ging zitten. De restaurants waren weer eens dicht dus uiteindelijk besloten we om nog even te relaxen op de hotelkamer en om 20.00u naar een pizzeria te gaan. De mannen hadden geen zin in pizza maar Johanna sloot wel nog aan en zo werd het ongepland een damesavond 😉

Morgen de laatste dag!

Kosten dag 13: € 76,- (Lunch €8, terras €4, pizza € 14, hotel € 50)

4 Comments

  1. Ik vind het elke keer een feestje om je blog te lezen, je foto’s op insta te zien en dan met name die grote glimlach. Ik vind het zo stoer dat je dit doet en het heeft me ook aan het denken gezet: Waarom zou ik dit niet kunnen?
    Ik ben er serieus over aan het nadenken om dit te doen.
    Mijn man zei meteen dat ik het moest doen. Ik weet niet of dat is zodat hij 2 weken geen kakelende kip om zich heen heeft, of dat hij het serieus een goed idee vindt🤣 Maar hij steunt me in ieder geval al bij het idee. Haha
    Binnenkort kunnen we genieten van je verhuis verhalen. Daar ben ik ook benieuwd naar.
    Geniet nog even. 😊

    • Dankjewel voor je berichtje Gerrie! En wat ontzettend tof om te lezen dat ik je heb mogen inspireren met mijn blog en Insta stories ❤️ Jij kunt dit zeker! Tijdens mijn vorige camino liep er ook een Australische vrouw van 85 en deze keer ontmoette ik een Ierse vrouw van 87. Zo oud ben jij volgens mij nog lang niet 😉 En mijn man vindt het ook om die reden een goed idee, de rust en het feit dat de keuken opgeruimd blijft 🤣

  2. Wat fijn om te lezen dat je die rust voelde! Ik hoop ook dat je dat langer kan vasthouden. Heerlijk om te zien ook dat je lekker heb genoten met de andere pelgrims.
    Succes nog even met je laatste dag!

Geef een reactie

Uw e-mailadres wordt niet gepubliceerd.




Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie gegevens worden verwerkt.