
De mentale bedbugstress was nog niet uitgewerkt de laatste nacht op de camino Portugues. Gedachten als ‘is dat een nieuw bultje of had ik die al?’ en het steeds weer controleren van het matras op sporen van bedbugs maakten dat ik een slechte nacht had in Padrón. En ik twijfelde over de laatste wandeldag naar Santiago: neem ik de tijd om te vertrekken of ga ik juist erg vroeg. Uiteindelijk koos ik voor dat laatste. Ik wilde heel graag op tijd in Santiago aankomen om al mijn pelgrimmaatjes van de afgelopen weken binnen te zien komen. En dus stond ik om 7.30u al klaar om naar buiten te gaan. Het was nog maar net licht.
Ik had me ingesteld op een ‘lelijke’ route. Dat staat ook zo in mijn boekje vermeld en is vaak het geval als je een grote stad inloopt. Maar het viel me alleszins mee. Er welden al wel een paar tranen op onderweg. Deels omdat ik mijn gezicht voor vertrek al had ingesmeerd met zonnebrand en ik daar altijd traanogen van krijg. Maar ook omdat elke gele pijl me er aan herinnerde dat het bijna de laatste zou zijn.

Vanaf vandaag – ik typ deze blog een dag later – moet ik namelijk weer zelf mijn weg zoeken zonder gele pijlen die me de juiste richting op wijzen. Die gele pijlen zijn wat het wandelen van een pelgrimstocht zo fijn maakt: je hoeft je niet druk te maken over de route en alleen maar de pijlen te volgen. Het wandelen van de Camino maakt het leven sowieso heel overzichtelijk: geen agenda, geen verplichtingen, geen regeldingen. Alleen maar elke dag opstaan en met alles wat je bij je hebt de gele pijlen volgen. Het besef dat deze staat van zijn nu weer over is en alle mooie herinneringen van de laatste weken maakten me verdrietig en blij tegelijkertijd.
Ik leerde net als op mijn vorige camino ook deze keer weer op de allerlaatste dag nog een mooie les. De les van voor mezelf opkomen, naar mijn eigen gevoel luisteren en niet handelen naar wat ik denk waar de ander blij van wordt. Na ongeveer 9 kilometer zonder koffiestop liep ik namelijk Ed tegen het lijf. Deze lieve man was helemaal blij dat hij een andere Nederlandse pelgrim trof en vond het een goed idee om samen naar Santiago te wandelen. Ik wist meteen dat ik dat niet wilde want na bijna 2 weken vooral alléén te hebben gewandeld wilde ik ook heel graag alleen in Santiago aankomen.

Maar ik vind dat dus zo ontzettend lastig om te zeggen. Het zijn van HSP (hoogsensitief persoon) maakt namelijk dat ik altijd heel goed aanvoel waar anderen blij van worden. En daar pas ik me dan op aan. Zonder te luisteren naar het gevoel waar IK blij van wordt. Dat wilde ik op de laatste dag niet laten gebeuren. Ik besloot een paar kilometer met Ed samen te wandelen en vertelde toen dat ik afscheid van hem ging nemen omdat ik graag de laatste kilometers alleen wilde zijn. Wat een overwinning op mezelf! Voor mij was dat namelijk echt een dingetje waar ik de paar kilometer die we samen liepen over heb lopen bakkeleien met mezelf in mijn hoofd.
Ik kwam rond 14.15u aan bij de kathedraal en was weer net zo beduusd als de vorige keer. Want ineens ben je er en is het avontuur over. Geen tranen op het plein maar wel een soort van ongeloof. Het duurde even voor ik weer was geland.
Ik laat het hierbij voor vandaag en zal binnenkort nog meer praktische blogposts delen over het wandelen van de Camino Portugues en uiteraard het eten onderweg. Vandaag ga ik nog genieten van een laatste dag in Santiago de Compostella. Maar niet voordat ik jou als lezer en waarschijnlijk ook volger van @worstenbrood_en_wijn op Instagram heb bedankt voor het meelezen en de mooie en lieve berichtjes die ik heb mogen ontvangen. Het is ontzettend bijzonder om te lezen dat voor mij totale onbekenden genoten hebben van het virtueel meewandelen. En dat ik zelfs verschillende mensen heb geïnspireerd of het laatste zetje gegeven om zelf naar Santiago de Compostella te wandelen ❤️
Kosten dag 14: € 51 (Koffie – (getrakteerd door Ed), lunch € 5, wijntje – (getrakteerd door Johanna), avondeten (getrakteerd door Marlene), laatste drankje € 7 (zelf getrakteerd 😉), overnachting in klooster € 39)
P.s. de foto’s van de kathedraal zien er wat gelig uit door de rode gloed van Saharazand hier in Spanje.

Super knap van je !
En met héél véél plezier je elke dag gevolgd en mee gelezen ! Geniet nog van je laatste nacht .
En dan bijna op naar je nieuwe avontuur Curaçao 🌴🥥🏖
Piep
Zo knap van je… en wat je wou is je (weer) gelukt!
En nu hop naar het mooie nieuwe avontuur,
knuf
Mega trots op jou! You did it!
Geniet nog even daar en dan aftellen voor Curaçao!!!
Topper!
Liefs Kelly
Wat heb ik ontzettend van je trip genoten! Stoer dat je dit in je eentje hebt gedaan. Maar heel stiekem ook wel inspirerend, dat zou ik ook wel willen.
Dankjewel! En als de camino je roept dan vind je vanzelf een manier om te gaan 😁