Dag 6: Vitorino dos Piaes – Ponte de Lima (12 km)

Ik ben een planner. En een perfectionist. En daar heb ik vooral zelf last van… Nu ik weer 2 dagen heerlijk heb kunnen wandelen heb ik ook weer tijd om te piekeren. Of mijn hoofd leeg te maken, het is maar net hoe je het bekijkt. Op zich is er niets mis met dingen plannen maar ik had me voorgenomen om dat op deze pelgrimstocht niet te gaan doen. De planner in mij kijkt namelijk altijd vooruit en is dus zelden in het hier en nu.

Die planner had namelijk ook al gezien dat de tocht voor morgen een flinke klim is. En dat het gaat regenen dus dat het waarschijnlijk een gladde klim is en ik die beter vandaag had kunnen doen. Dat laatste zegt dan weer de perfectionist in mij. Die wil namelijk altijd alles ‘goed’ doen. Maar er is vaak helemaal geen goed of fout. En dingen als het weer kun je al helemaal niet plannen.

Ik had me ook voorgenomen om het rustig aan te doen, me niet door de etappes heen te haasten en vooral te genieten van het in Portugal (en straks Spanje) zijn. En dat vergeet ik nog weleens. Want waarom zou ik ‘maar’ 12 km lopen op een dag als ik ook 20 km kan lopen. Terwijl op zich de etappes vaak niet voor niets op een bepaalde manier zijn ingedeeld.

Toen ik na een dikke 10 kilometer begon te strompelen van de pijn door de blaren heb ik toch maar besloten het bij 12 kilometer te laten. Ik was door het uitgebreide ontbijt bij Casa Fernanda pas om 9.30u vertrokken en zat pas tegen 13.30u aan de lunch. Als ik door had willen wandelen zou er nog zeker 2 uur bijkomen en meteen onder een warme douche springen sprak me meer aan. Ik weet dat ik deze tocht puur en alleen voor mezelf loop en dat ik niemand iets hoef te bewijzen. Ook mezelf niet. En toch voer ik dagelijks een interne strijd met mezelf over vanalles en nog wat. Ik ga mijn best doen om dat weer meer los te laten maar de vraag is of dat lukt.

De route vandaag was weer prachtig met weinig verkeer, langs wijngaarden en veel mooie plaatsjes. De zon en weinig wind maakten ook dat het een fijne wandeldag was. Alleen de vele keien (cobblestones) maken het soms lastig om mijn voeten fatsoenlijk weg te zetten.

Ik boekte een iniminie hotelkamer voor mezelf midden in het centrum van Ponte de Lima en ging rond 18.15u op pad voor het avondeten. Op maandag zijn veel restaurants echter dicht en de rest ging pas vanaf 19.00u open. Uiteindelijk belandde ik dus aan de bar in een tapas restaurant om de hoek waar. Ik bestelde alvast een biertje en toen hoorde ik ineens mijn naam. Dat is echt heel raar als je al een paar dagen in je eentje op pad bent in een land waar je verder niemand kent.

Maar het waren Tobi, Jelena en Johanna. De Duitse pelgrims die ik gisteren bij Casa Fernanda ontmoette. Alhoewel ik graag alleen wandel overdag maken dit soort ontmoetingen een pelgrimstocht bijzonder. Er werd dus weer iets meer gegeten en gedronken dan het plan was 😉

Kosten dag 6: €62 (lunch en koffie €12, avondeten € 20, hotelkamer € 30)