De eerste 6 maanden wonen op Curaçao


Het eerste half jaar op Curaçao zit er al op! Het is echt ongelooflijk hoe snel die tijd voorbij is gevlogen. In deze blog zowel een terugblik op die eerste 6 maanden wonen op Curaçao als een vooruitblik naar het komende half jaar.

De eerste 6 weken

We begonnen de eerste 6 weken met tijdelijke woonruimte waar ik meteen kennis mocht maken met de bouwherrie op Curaçao. Inmiddels weet ik dat het toen wel erg extreem was maar dat er echt overal gebouwd wordt. En een pluspuntje: het blijkt dat ik véél beter tegen bouwherrie kan dan tegen herrie van buren. Er zijn namelijk een paar zekerheden voor wat betreft bouwherrie op Curaçao:
– ze beginnen meestal niet voor 9 uur in de ochtend.
– tussen de middag is het sowieso een uur stil
– om 16.00u zit de werkdag voor de bouwvakkers erop
– op zondag mag er – in ieder geval op BlueBay – niet gewerkt worden.
Oftewel: de verwachte prikkels van geluid zijn er zeker maar ze komen uit een andere hoek dan verwacht.

Onze eerste ‘vaste’ woning op Curaçao

Op 1 juni – 6 weken na vertrek uit Nederland – kregen we de sleutel van het appartement waar we dachten de komende jaren te gaan wonen. Het had toen 1,5 jaar leeg gestaan en had flink wat gebreken die pas aan het licht kwamen toen we – na een hoop gedoe – op water en elektriciteit waren aangesloten.

Ondertussen was de container met onze inboedel en auto uit Nederland al wel op het eiland maar die kon niet gebracht worden vanwege het gebrek aan onderstellen. We leefden daarom een paar weken met gehuurde en geleende spullen. En dan besef je pas goed hoe weinig spullen je eigenlijk nodig hebt. We schrokken ons een hoedje toen er 100+ dozen uit de container kwamen en ons appartement bomvol stond.

Dat er gebreken zijn aan woningen op Curaçao is meer regel dan uitzondering weten we nu. Dat begint al bij het bouwen daarvan. Laten we het erop houden dat ze er hier andere kwaliteitsnormen op na houden. Dat heb ik netjes gezegd toch 😉 Er werd door de verhuurder wel steeds iemand gestuurd om de gebreken te verhelpen. Maar als er in eerste instantie al prutswerk wordt opgeleverd en je stuurt dan andere prutsers om het te verhelpen dan schiet dat natuurlijk niet op. Er ontstond zelfs een gevaarlijke situatie met een boiler die niet goed was opgehangen en al van de muur afkwam richting meterkast. En tot overmaat van ramp kwam ook tot 2x toe het rioolwater in het appartement omhoog.

Dan sta je – ik in dit geval want manlief is alle dagen werken – continu in de stressmodus. Ik dacht steeds ‘wat gaat er nu weer kapot of werkt er niet en moet ik gaan oplossen’. En vooral ook ‘waar ik voor moet thuisblijven’. Want ik was bij elk akkefietje degene die er weer achteraan kon, op weer een mannetje of bedrijf aan het wachten was en maar moest zien wanneer er wel of niet iemand kwam opdagen. Ik weet inmiddels dat vooral dit gedeelte mij heel veel frustratie oplevert en energie kost. Dat is het lot van de expatvrouw op Curaçao.

Expatvrouw op Curaçao

Ik vind dan ook ontzettend veel herkenning in de woorden van ex-expatvrouw Jessica die ik op Instagram volg. Zij is inmiddels terug in Nederland na 3 jaar op Curaçao te hebben gewoond en schreef o.a.: “Wel besloten we om een huis te huren wat helemaal af was. Geen geklus, geen gedoe, geen onverwachte verrassingen (3 jaar wonen op Curaçao geeft je genoeg klusjes en gedoe voor de komende 10 jaar op het gebied van huizen. If you know, you know”)

En geloof me ‘I know’. Dat wist ik na 3 maanden al en ik vrees een beetje voor de komende jaren dat wij hier zullen wonen. Al lijken we het ergste achter de rug te hebben. Tegelijkertijd is het in ieder geval fijn om te weten dat ik dus niet de enige ben. Het is niet zo dat het universum het op dit eiland op mij heeft gemunt. En gedeelde smart is absoluut halve smart.

Het is ook de reden dat ik daar in mijn blogs eerlijk over ben. Zonder dat ik perse negatief over wil komen. Eerder realistisch. Want niemand heeft iets aan accounts die alleen maar het ‘geromantiseerde’ plaatje laten zien van emigreren naar een Caribisch eiland. De foto’s met cocktails en palmbomen op het strand geven maar een deel van de werkelijkheid weer. En emigreren is helaas niet hetzelfde als een hele lange vakantie. Sterker nog, ik ben regelmatig toe aan vakantie en dolblij als ik even uit mijn rol van expatvrouw mag stappen.

Op naar appartement nummer 2

Om vervolgens die hele regel-, verhuis- en gebrekenellende nog eens te herhalen door na 3 maanden ons huurcontract alweer op te zeggen door de overlast van de buren linksboven ons.
Meer daarover lees je hier.

Ik kon absoluut niet ontspannen thuis omdat de geluidsoverlast en de irritatie over de hondenstront letterlijk op mijn zenuwstelsel werkte. Ik werd er gewoon geen leuk persoon van en vond mezelf vaker wel dan niet een zeikwijf. Absoluut niet de persoon die ik wil zijn, en zeker niet het beeld dat ik had van wonen op Curaçao.

Op 1 september kregen we dus voor de tweede keer de sleutel van wat we hopen dat ons thuis gaat zijn de komende jaren.
Na weer een maand allerlei werklui over de vloer om alle gebreken in appartement nummer 2 te verhelpen (die was qua onderhoud namelijk niet veel beter dan het eerste appartement) lijkt het er nu op dat de grootste ellende achter de rug is. Maar dan ben je dus wel 5,5 maand en heel veel stress verder. Overigens zijn onze ervaringen niet uniek. Tuurlijk zijn er mensen die met minder struggles geëmigreerd zijn naar Curaçao. Maar er zijn ook zeker verhalen met nog veel meer gedoe om dingen geregeld te krijgen, met woonruimte waar vanalles aan schort, met geluidsoverlast en dan heb ik het over containerellende met spullen die beschimmeld of helemaal niet aankomen nog niet gehad. Het lijkt er gewoon bij te horen als je emigreert naar Curacao.

In Nederland, op Curaçao en op reis

Het is bijzonder om te merken dat er 3 soorten ‘manlief en ik’ zijn: op reis, in Nederland en op Curaçao. Waarbij we alleen nog op reis precies hetzelfde zijn als dat we altijd zijn geweest. Dat is waarschijnlijk ook de reden dat ik het zo fijn vind dat we inmiddels al twee keer voor een korte vakantie van het eiland zijn geweest. Dan voelt het weer even als ‘normaal’.

In Nederland hadden we ons leventje samen met bepaalde gewoonten. Zo draaiden wij in Tilburg altijd keihard Rammstein of Metallica tijdens het afwassen. De weekenden zaten vaak vol met sociale afspraken en etentjes. We werkten allebei en manlief deed vaak meer in het huishouden dan ik. Hij was ook veel meer een huismus en bezig in en om het huis en ik was juist vaak op pad.

Op Curaçao wonen we in een appartement met muren van papier ipv in een vrijstaand huis met de buren buiten gehoorsafstand. En wij houden wél rekening met de buren. Dus geen harde muziek meer in de keuken, hooguit in mijn eentje met een koptelefoon op. Sociale contacten hebben we hier nog niet zoveel en etentjes plan ik ook bewust minder dus onze weekenden zijn vrij leeg. Manlief is al lang blij dat hij thuis is als hij 40+ uur heeft gewerkt en even niets hoeft.
Ik werk hier niet en nu ben ik chef huishouden. De rollen zijn dus letterlijk omgedraaid. Manlief als kostwinner die minimaal 5 dagen per week van huis is en vaak hele dagen in een kantoor werkt waar de airco alleen op 17 graden kan staan. Ik als expatvrouw die juist alle dagen thuis is met temperaturen tussen de 28 – 38 graden waarbij het zweet al van mijn voorhoofd gutst zodra ik opsta.

Na 6 maanden op Curaçao…

  • blijken we tegen alle verwachtingen in toch minder gevoelig te worden voor muggen (yay!)
  • is mijn hoogtepunt van de dag na het avondeten als we op bed gaan liggen om een serie te kijken in de airconditioning na een hele dag plakken en zweten 😀
  • worden we nog steeds blij van een paar keer per week de BBQ aansteken
  • kan zelfs ik steeds meer geduld opbrengen maar nog lang niet zoveel als manlief
  • snappen we nog steeds niets van hoe ongelooflijk inefficiënt sommige dingen hier gaan maar sluiten we maar gewoon achteraan in de rij in de wetenschap dat het wel goed komt
  • beginnen we langzaam wat meer Papiamentu te verstaan (maar spreken blijft lastig)
  • voelt Curaçao steeds meer als thuis en hebben we ook hier onze vaste adresjes voor bepaalde boodschappen (ik ben wel nog op zoek naar malse kippenvleugels en buikspek mocht iemand een goede tip hebben)
  • mis ik alleen écht lekkere kaasjes en verse groenten (en mijn nichtjes)
  • hebben we al meerdere tropische depressies gehad die gelukkig steeds meevielen
  • zien we deze hele emigratie nog steeds als één groot avontuur dat ontzettend bijzonder is om mee te mogen maken

Vooruitblik naar de volgende 6 maanden

Veel expats zeggen dat je pas na één jaar echt thuis bent in je nieuwe land. En daar zit ongetwijfeld een kern van waarheid in. Wat er namelijk in dat volgende half jaar nog op de planning staat is:

De eerste keer terug naar Nederland! Manlief doet het niet zoveel maar ik kijk er stiekem erg naar uit. Al was het alleen maar om weer eens in een lange broek met schoenen te lopen zonder dat het zweet over mijn rug loopt. En om dingen die ik graag wil kopen met één druk op de knop te bestellen en dat ze dan de volgende gewoon bezorgd worden. Hallelujah! De eerste en meteen de laatste keer dat ik een bestelling in een Nederlandse webshop plaatste en op Curaçao liet bezorgen duurde het ruim 1,5 maand en moest ik ontzettend veel invoerrechten betalen. Ik heb inmiddels al een flink lijstje klaar liggen met spullen om mee terug te nemen. Ik denk dat na zo’n eerste keer terug naar Nederland we ook pas écht beseffen dat we er niet meer wonen. Hoe bizar is dat.

Bezoek uit Nederland staat ook op de planning voor de tweede helft van ons eerste jaar op Curaçao. Sterker nog, als ik deze blog publiceer zijn onze neefjes op het eiland. We vinden het super bijzonder om ons leven hier straks te kunnen delen met het thuisfront en het eiland door hun ogen te beleven. Al staan we ook nog steeds achter het besluit om ons appartement niet als vakantieadres aan te bieden en op een handjevol uitzonderingen na géén logees te ontvangen. Wat ons niet door iedereen in dank wordt afgenomen maar daar schrijf ik ongetwijfeld nog eens een andere blogpost over.

En tenslotte kijken we heel erg uit naar de wintermaanden op Curaçao. Van horen zeggen zou het dan toch echt wat koeler moeten zijn. Vooral in de avonden. Dat is iets wat we ons nu nog nauwelijks kunnen voorstellen maar wat ons heerlijk lijkt. Net als Kerst en Oud & Nieuw op Curaçao: géén verplichtingen en géén gestress over kerstmenu’s of de vraag welke familie we op welke dag zien. De enige beslissing om te nemen is wat er op de BBQ gaat.

Het is weer een behoorlijk lange blog geworden. Dankjewel als je tot hier hebt gelezen. Ik vind het ook altijd leuk om te zien wie er met me meelezen dus laat gerust een berichtje achter onder deze blog 🙂

Vind je het leuk om mijn verhalen over Curaçao te lezen en vind je het fijn dat er geen vervelende pop-ups of advertenties op mijn website staan? Ik zou het supertof vinden als je de eerstvolgende keer dat je iets bij Bol.com wilt bestellen gebruik maakt van één van de affiliatelinkjes op mijn website. Zoals deze. Je kunt zo’n linkje ook altijd snel terugvinden in het menu onder het kopje ‘Bol.com’ en via www.worstenbroodenwijn.nl/bol. Het is een iniminie bijdrage aan de hostingkosten en kost jou niets extra’s. Masha danki! Of zoals we in Brabant zouden zeggen ‘ da ge bedankt zijt da witte’ 


16 Comments

  1. Nou een heel verhaal! Maar gelukkig eindigd het weer positief!! Ook wij vinden het weer fijn jullie hier te hebben in ons kikkerlandje😂 nog goed 6 weken👍❤️❤️

  2. Mooi eerlijk verhaal, maar ook niet anders verwacht . Volg altijd graag je verhalen op insta. Het klinkt inderdaad als de ideale droom, emigreren naar een warm tropisch 🌴 eiland. Maar er is , zoals je het al omschrijft, een groot verschil tussen vakantie vieren of er wonen. Groetjes aan Nils, die idd altijd heerlijk zen is. Groetjes Iris Dijkstra

  3. Haha ja een en al herkenning. Kan je je voorstellen dat mijn vader zelf een huis liet bouwen op Curacao…..vul maar in hoeveel stress dat heeft gegeven. De enige manier is rustig aan en accepteren 😉 Geniet er ondertussen ook van! Zou graag even de regen, herfst etc. ontvluchten.

    • Ik moet er inderdaad niet aan denken om hier een huis te (laten) bouwen. Ik zie dat bij onze onderburen en die zitten er letterlijk elke dag bovenop om het in goede banen te leiden.

  4. Hey Ilona,
    Het niet hebben van de kerststress is de rest van de stress van afgelopen maanden wel waard haha.
    Kijk er zo niet naar uit.
    En ben benieuwd hoe Nederland bevalt als toerist 😉.
    Groetjes Wendy

  5. Ik volg graag al je verhalen net z’n ups and downs. Mooi ook om te lezen dat jullie weer een nieuwe dimensie met elkaar hebben gevonden. Kan me wel voorstellen dat je graag weer eens koude lucht wil voelen.

  6. Mooi om je uitgebreide verhaal te lezen en idd een verademing dat dat zonder popups en irritante reclames is😅👌 Onze dochter woont sinds 6mnd in Oostenrijk en hoewel dat minder ver weg is dan Curaçao voelt dat voor deze moeder niet zo. Kan niet wachten tot ze met kerst even weer bij ons thuis zijn🎄😃

  7. Heftig, ik denk wel dat het een groot verschil maakt als je tenminste 1 persoon kent die goede contacten heeft onder de eilandbewoners.

    Ik zou wel adviseren om niet in een appartement te gaan wonen, vrijheid en rust en geen gehaast, dat is juist de reden om te verhuizen, dat krijg je moeilijk in een appartement. De mensen daar houden juist van met volle borst praten, lachen, genieten, vaak herrie maken. Als je geen vrijstand woning kunt kopen, bouwen of huren, dan wordt het wel lastig, zelfs ik (oorspronkelijk eilandbewoner) zou niet in een appartement kunnen wonen op curacao. Maar dat is niet het enige wat je mist door in een appartement te wonen, voor mij mis je grotendeels van de thuis rust ervaring. Je kan wel rust bij de strand of elders krijgen :).

    Ik accentueer weer de vrijheid, want naast het weer is dat wat he het meest gaat merken. Je bent vrij om je huis te bouwen in de termijn dat jij het zelf wilt ZONDER HYPOTHEEK , als je maar un stuk land hebt en een bouwvergunning (krijg je vrij snel met een goede bouwtekening) dan mag je zo lang over doen als je dat kan financieren, mensen bouwen hun eigen huis in de tuin van ouders beetje bij beetje soms duurt het 5jaar maar dan hebben zij ook geen hypotheek lasten. Vrijheid om overal te vissen en die opeten al is het een vis van 2cm. Je hebt geen vergunning nodig om een groot feest in jou eigen tuin te vieren.

    Je moet wel afstand nemen van een aantal gewoon van Nederland om je stress niveau laag te houden :). O.a. Zeker wat betreft kwaliteit van spullen en het gemaak van alles online regelen of bestellen, wat betreft bouwvakkers zijn veel klussers en minder specialisten. Je moet echt hulp krijgen van iemand met goede contacten.

    Maar ja, zo gestipt en geregeld leven al een robot maakt men alleen maar ziek en dan vlieg je toch elk jaar uit Nederland om ergens rust te zoeken. Maar je moet toch een begin kapital hebben om zulke verhuizing stappen te maken. Naar Nederland verhuizen is veel makkelijker dan naar Curacao te verhuizen, in mijn situatie in iedergeval.

    Wel leuk om te lezen hoe jullie het ervaren.

Geef een reactie

Uw e-mailadres wordt niet gepubliceerd.




Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie gegevens worden verwerkt.