De eerste week ‘alleen’ op Curaçao

De eerste week alleen op Curacao blog

De tweede week als expat op Curaçao zit erop. Het was ook meteen een beetje een rare week doordat Koningsdag midden in de week viel. Op maandag vertrok manlief dus voor zijn eerste werkdag en op woensdag was hij alweer vrij. Verder hebben we deze week de eerste kakkerlak en (mini)hagedis uit het appartement gezet en was ik voor het eerst alleen ’thuis’.

Ik zet het bewust tussen aanhalingstekens want echt thuis voelt het natuurlijk nog niet. Sowieso niet zolang we in het tijdelijke vakantieappartement verblijven. Al ziet het er naar uit dat we vanaf 1 juni permanente woonruimte hebben gevonden. Wij hebben het huurcontract inmiddels ondertekend en zodra de verhuurder dat ook heeft gedaan gaan hier de bubbels open. Met dat huurcontract in handen kunnen we namelijk bepaalde zaken in gang zetten. Zoals bijvoorbeeld een lokale bankrekening openen. Maar ook voor de aansluiting van elektriciteit en internet hebben we dat contract nodig. Als het een beetje meezit is het dan rond tegen de tijd dat we de sleutel krijgen. Al stel ik me er mentaal alvast op in dat het weleens ander kan lopen hier op Curacao 😉

De eerste week alleen op Curaçao

Het was iets waar ik al maanden over fantaseerde: ” Hoe zou het voelen en wat zou ik gaan doen als manlief de eerste dag gaat werken? ” De eerste week ‘alleen’ op Curaçao. Nou ik kan je vertellen; de eerste dagen alleen thuis zijn voorbij gevlogen. En die zien er ongeveer zo uit:
Manlief gaat rond 7.00u naar zijn werk en dan ga ik meteen de deur uit om te wandelen.
Tegen de tijd dat ik terugkom na een klein uurtje ben ik zo klammig en bezweet dat ik maar meteen de huishoudelijke taken van die dag oppak omdat ik daar gegarandeerd nog meer van ga zweten. Alles is steeds bezweet, nat of klammig dus een paar keer per week kleding, handdoeken en beddengoed wassen, drogen en weer opruimen is geen overbodige luxe. En door het zand wat je mee naar binnen sjouwt is elke dag stofzuigen dat ook niet.

Als het appartement weer netjes is, stap ik onder een koude douche – die nooit ijskoud is – en spray me in met zonnebrand én muggenspray. Vooral dat laatste is erg belangrijk om me hier happy te voelen.
Dan is het tijd voor koffie op het balkon en daarna klap ik mijn laptop open voor e-mail, administratie en de blog. Voor ik het weet is het alweer lunchtijd, daarna doe ik boodschappen en bereid ik het avondeten alvast voor. Dan is er nog ongeveer een uurtje tijd voor meditatie, lezen of social media en komt manlief rond 16.30u weer thuis. Precies op tijd om samen naar het strand te wandelen en nog even te zwemmen of snorkelen.

Dat laatste is natuurlijk het meest fantastische aan ons nieuwe leven hier en daar genieten we volop van. Terug in het appartement is het wéér douchen en opnieuw insprayen tegen de muggen. Na het avondeten – dat dan zo op tafel staat – zijn we allebei behoorlijk moe en gaan we nog vroeger naar bed dan we in Nederland al deden. Dat is ook het enige moment dat de airco aangaat.

Die airco zorgt er voor dat we goed kunnen slapen, maar ook voor een ander fenomeen dat me opvalt sinds we hier zijn. Overdag drink ik genoeg water en hoef ik bijna niet naar het toilet. Om dan ergens halverwege de nacht wakker te worden en al het vocht wat ik die dag heb vastgehouden in één toiletbezoek weer los te laten. Bizar. Maar waarschijnlijk een gevolg van de koelte van de airco ’s nachts.

Een lege agenda = soms een beetje eenzaam

Ik heb nog steeds een lege agenda met nul sociale afspraken of verplichtingen. Dat voelt wel een beetje eenzaam soms. Maar ik zocht heel bewust nog niet actief contact met anderen omdat ik teveel geniet van de rust en de tijd voor mezelf. Daarnaast vind ik het fijn om even overzicht te creëren en mijn eigen weg op het eiland te vinden.

En misschien ook wel om even bij te komen van de laatste maanden vóór onze emigratie naar Curaçao. Daarin hebben we zo ongeveer alle borrels, lunches en etentjes gepropt met vrienden, familie en kennissen die normaal over een heel jaar verdeeld zouden zijn. Nieuwe contacten en vriendschappen gaan hier vanzelf weer komen, maar dat heeft even tijd nodig. Waarbij ik trouwens de collega van manlief en haar partner die vlakbij wonen niet mag vergeten. Dat was meteen vertrouwd en volop Brabantse gezelligheid 😉 Daarnaast is happy hour op vrijdagmiddag een perfecte plek om even onder de mensen te zijn. Dus no worries; verpieteren doe ik hier zeker niet.

Wat ik deed en ontdekte in week 2 op Curaçao

Een nieuwe ontdekking in onze tweede week: er zijn geen slagers op het eiland. Als in: er zijn wel slagers maar die zijn onderdeel van de supermarkt en hebben geen aparte winkel. Ook weer goed om te weten. Nu nog uitvogelen waar ik de meest malse kippenvleugels kan vinden voor tegen de tijd dat onze barbecue arriveert.

Op vrijdag ben ik voor het eerst in mijn eentje naar Willemstad gereden. Dat is op zich helemaal niet spannend en ook nog eens vlakbij. Twee keer rechtsaf, alleen maar rechtdoor en binnen 10 minuten sta ik in hartje Willemstad. Maar toch vind ik al die eerste keren in mijn eentje nog best even een dingetje. Ik ging lunchen bij Plasa Bieu. Een overdekte markt met 6 mini-restaurantjes waar lokale vrouwen in de pannen roeren. Manlief en ik lunchten er 2 jaar geleden al eens en ik ben van plan hier vaker te komen en ze allemaal uit te proberen. De prijzen zijn er heel schappelijk dus dat is mooi meegenomen. Het eilandleven is namelijk al duur genoeg, maar daarover een volgende keer meer.

Ik ben ook aardig op dreef met mijn zelfbenoemde ‘pastechi-jacht’; de zoektocht naar de lekkerste pastechi (Antillliaanse pasteitjes) op Curacao. Uiteraard ga ik daar nog het e.e.a. over delen maar eerst ga ik er verschillende proeven en vergelijken. En dan nog minstens 2 keer want de kwaliteit moet natuurlijk wel constant zijn 😉

Stoppen met alcohol op Curaçao?

Er wordt nog steeds veel gelezen in huize Worstenbrood & Wijn (ik bedenk me ineens dat het misschien wel leuk is om uit te zoeken hoe mijn blognaam in het Papiamentu klinkt). Boeken over het leven als expatvrouw zijn favoriet, vooral omdat ik er veel herkenning in vind. Maar ook het boek over stoppen met alcohol van Evi Hanssen heb ik al uit. Ik vond het best heftig om te lezen. Ik vind het leven namelijk óók net een beetje leuker mét een glaasje bier, wijn of bubbels. Ik ben al een tijdje op zoek naar meer balans daarin, vooral om gezondheidsredenen. Eerder las ik ook al dit superleuk geschreven boek over stoppen met alcohol wat een redelijke eye-opener was. Maar om nu net als Evi en Clare helemaal geen alcohol meer te drinken vind ik toch wat al te heftig. Ik geloof niet dat ik daar echt gelukkig van word en ik hoop nog steeds een gulden middenweg te vinden. Gelukkig ben ik inmiddels in een ander boek begonnen dat veelbelovend is. Dit is een fragment daaruit:

Proost! is niet voor alcoholisten. Proost! is voor de honderdduizenden Nederlanders die net iets teveel drinken zonder dat het ogenschijnlijk hun dagelijks leven beïnvloedt. Voor de mensen die elke avond een aantal glazen drinken omdat het gezellig is, of omdat ze het verdiend hebben na een dag hard werken. Daarnaast is het voor degenen voor wie het weekend drie, of zelfs vier dagen duurt en die hun dagen ogenschijnlijk vrolijk en gezellig verdrinken in een alcoholroes. Dit boek is voor mensen die in hun achterhoofd regelmatig een stem horen zeggen dat alcohol een te prominente rol in hun leven heeft gekregen, ‘er is altijd wel een feest, een borrel of een etentje’ en van die routine afscheid willen nemen.

Uit: Proost! van Sigrid Sijthoff

Ik weet niet hoe het met jou zit maar ik hoor bij de club voor wie het weekend altijd vier dagen duurt. Ik hoor trouwens ook bij de club ‘het leven is te kort om niet van een wijntje of biertje te genieten’. Nou scheelt het al de helft dat alcohol op Curaçao stukken duurder is dan in Nederland en we daardoor automatisch minder drinken. Maar ja, het is ook wel elke dag een feestje om hier te zijn en om dan met een glaasje Spa rood op het balkon te gaan zitten…

Kortom; ik ben nog lang niet uitgelezen over dit onderwerp en het wordt vervolgd.

8 Comments

  1. Wat fijn om je ontdekkingsreis mee te lezen als expat vrouw. Lekker op je gemakje een nieuw ritme creëren ❤️

  2. Onze buren zijn ook m.i.v. 1 mei officieel ge emigreerd naar Curacao. Hij werkt bij v.d.Valk als HR manager in Willemstad.Altijd goed om te weten.
    Wat is zelf wel echt mis Ilona is jouw beloofd verhaal over de worstenbrood jurering in Brabant dit jaar.Ochals je zit te mijmeren met een glaasje Spa haha schrijf dat dan ook eens in een blogje.

    • Ik bedacht me toevallig vandaag dat het inderdaad de hoogste tijd is om dat te delen. Het staat al in concept klaar maar de nieuwe indrukken op Curaçao nemen het nog even over.

  3. Wat fijn om te lezen dat jullie waarschijnlijk een vaste woonplek hebben binnenkort! En je hebt je prima vermaakt zo te lezen je eerste week alleen. Echt super dat je dat zo doet en kan.
    Dat drinken hoor ik in dezelfde categorie als jou. Mag ook soms wel minder maar ben ook zo van lekker genieten van het leven het is zo voorbij 🙈🍷

  4. Wat leuk om jullie verhaal te lezen en wat schrijf je leuk en levendig, ik zie het meteen voor me…ennuh de collega van je hubbie is zeker een gezellig stelletje uit Reuzel😄👍🍺🍷, proost 😜 en groetjes, Ondine

Geef een reactie

Uw e-mailadres wordt niet gepubliceerd.




Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie gegevens worden verwerkt.