De eerste week als expat op Curaçao

Ik ben nog zoekende naar de juiste woorden om mijn eerste week als expat op Curaçao te omschrijven. Het voelt namelijk niet als vakantie en het voelt ook nog niet alsof we hier wonen. Dat laatste zal sowieso nog wel een paar maanden duren omdat we de eerste weken in een vakantieappartement verblijven. Totdat we een woning voor langere tijd hebben, daar elektriciteit en WiFi is aangesloten en onze eigen spulletjes erin staan (die zijn nog onderweg vanuit Nederland over zee) blijft het toch allemaal een beetje onwerkelijk voelen.

Ook al was manlief de eerste week op het eiland nog vrij, een vakantiegevoel zoals we dat de vorige keer dat we een weekje op Curaçao waren ervaarden was er nu niet. Je bekijkt je nieuwe land ineens vanuit de ogen van een inwoner en niet als toerist. Als toerist ben je ook niet bezig met het bezichtigen van een woning, het zoeken naar een tweedehands auto, het in orde maken van je verblijfsvergunning en het aanvragen van een lokale bankrekening omdat je telkens $ 6 moet betalen bij het pinnen van contant geld of 1% bij pinnen in de winkel met je Nederlandse bankpas.

Autorijden en wennen aan de tropische temperatuur op Curacao

De vorige keer huurden we 3 dagen een huurauto waar manlief in reed. Ik heb toen verder weinig aandacht besteed aan de conditie van de wegen. Aangezien ik vanaf deze week vooral veel in mijn eentje zal zijn ben ik meteen achter het stuur van onze tijdelijke auto gekropen. En dan merk je ineens hoe ontzettend veel scheuren en gaten er in het asfalt zitten. Dat wordt nog flink hobbelen als onze kleine Aygo er straks is 😉 Inmiddels voel ik me al iets zekerder op de weg en durf ik alleen op pad.

Het wennen aan de tropische temperaturen zal wel wat langer nodig hebben. Als toerist brachten we de week grotendeels op een strandbedje aan het zwembad van ons resort door. Of op het strand. Dat gaan we nu niet meer doen want daar is de zon veel te sterk voor. De eerste week zijn we beide verschillende keren verbrand, zelfs als we alleen in de schaduw liggen. De warmte maakt ook dat ons energieniveau een stuk lager is dan thuis. Ik snap wel dat de dingen in tropische landen allemaal op een lager tempo gaan. Je bent gewoon eerder moe. Een uurtje wandelen in de vroege ochtend? Daarna sta je zwaar bezweet weer binnen. Even stofzuigen en wat was opvouwen? Ga maar even bijkomen op de bank. Koken in de keuken binnen? Dan ben je eenmaal aan tafel flink oververhit. Het zijn allemaal kleine dingen maar met alles is het opnieuw zoeken naar een balans.

Als expat op Curacao; waar koop je wat?

Ook alledaagse dingen kopen is hier een uitdaging. Niet omdat het er niet is – mijn eerste indruk is dat alles hier op Curaçao wel verkrijgbaar is – maar de vraag is waar. In Nederland wist ik precies wat ze verkochten bij de Hema, de Action en de Hornbach. Of waar ik de lekkerste kippenvleugels kocht (bij de Turk op de Westermarkt), varkensgehakt kon vinden (vooraf bestellen bij de boerderijwinkel in Goirle) of goed zuurdesembrood (bij Pig & Rye). Hier moet ik dat voor elk ingrediënt of artikel dat ik zoek opnieuw uitzoeken en ervaren.

Dat maakt zo’n eerste week heel vermoeiend maar ook heel tof. Het is een soort van ontdekkingstocht en tegelijkertijd ’toerist in eigen land’ gevoel om steeds weer te zien wat ze waar verkopen of hoe iets werkt. Zo was het een opluchting om te zien dat ze bij de dichtstbijzijnde supermarkt grote potten tahin verkopen. Dat er tig verse groenten en kruiden liggen, waarvan ik geen flauw idee heb wat ik er mee moet maar waarvan ik niet kan wachten om dat uit te zoeken. Dat er naast veel Europese producten ook heel veel typisch Amerikaanse ingredienten in de supermarkt liggen. En ik liep als een kind zo blij door de Indiase toko waar ik asafoetida kocht. Want naast de Caribische en Antilliaanse keuken vind ik de komende 3 jaar als expatvrouw op Curaçao uitermate geschikt om me ook in de Indiase keuken (één van mijn lievelingskeukens) te gaan verdiepen. Daar heb ik nu de tijd voor 🙂

Mijn eerste week als expat op Curacao; toerist in eigen land

Uiteraard ondernamen manlief en ik de eerste week wel een aantal activiteiten om ons nieuwe land te leren kennen. Zo probeerden we verschillende restaurants uit. Gingen we mee met de foodtour van Dundu tours om typisch lokale dingen te proeven in de wijk Otrabanda. En natuurlijk lagen we ook een paar keer aan het strand. Waar ik na een eerste duik in zee al meteen bloedend uitkwam omdat ik mijn voet openhaalde aan koraal… Waterschoentjes blijken geen overbodige luxe. Muggenspray ook niet trouwens. Inmiddels spray ik me twee keer per dag in om er niet nog meer als iemand met waterpokken uit te zien. Nou schijnt het dat je huid vanzelf dikker wordt en je minder aantrekkelijk wordt voor de lokale muggen. Over die mug is trouwens een leuke blog te lezen op een website met prachtige verhalen over Curacao; www.eilandverhalencuracao.com.

Op naar de tweede en daaropvolgende weken op dushi Korsou. Waarin manlief van maandag t/m vrijdag aan het werk is en ik op zoek ga naar een nieuw dag- en weekritme voor mezelf. Lees je mee?

Zelf lees ik op dit moment vooral veel Engelstalige boeken over het leven als expat. Onder andere Expat Wife, Happy Life! (al was het alleen maar om de leuke titel ;)) en Expat Women: confessions. Beide erg leuk en herkenbaar om te lezen. Ook het boek Sinds ik niet meer drink van Evi Hanssen heb ik al bijna uit. Niet dat ik zelf van plan ben om te stoppen met drinken nu ik op een tropisch eiland woon, maar je weet maar nooit.

Lees hier het antwoord op de meestgestelde vraag over ons vertrek naar Curaçao; “Wat ga ik daar eigenlijk ‘doen’ als expatvrouw?”

P.s. Vind je het leuk om mijn verhalen over Curaçao te lezen en het feit dat er geen vervelende pop-ups of advertenties op mijn website staan? Ik zou het supertof vinden als je de eerstvolgende keer dat je iets bij Bol.com wilt bestellen gebruik maakt van één van de affiliatelinkjes op mijn website. Zoals deze. Je kunt zo’n linkje ook altijd snel terugvinden in het menu onder het kopje ‘Bol.com’ en via www.worstenbroodenwijn.nl/bol. Het is een iniminie bijdrage aan de hostingkosten en kost jou niets extra’s. Masha danki! Of zoals we in Brabant zouden zeggen ‘da ge bedankt zijt da witte’ 😉