Het Pieterpad wandelen (in lockdown)

In plaats van backpacken door Centraal- en Zuidoost Azië (het oorspronkelijke plan A) of rondreizen door Hawaï en Nieuw Zeeland (plan B) zijn manlief en ik na 8 jaar sparen voor onze sabbatical het Pieterpad gaan lopen. Ik geloof dat dat nog niet eens op plan Z stond 😉 Bijna 500 kilometer van Pieterburen naar de St.Pietersberg in Maastricht.
En wat is het ontzettend leuk en bijzonder om te doen! Het is echt geen verrassing dat Nederland ook heel mooi is. Daar heb ik ook nooit aan getwijfeld. Het leek me gewoon altijd  iets voor als we met pensioen zijn.
Doordat corona een dikke vette streep door onze reisplannen haalde besloten we na 4 maanden thuis zitten dat het toch echt tijd werd om iets te gaan doen. Zodra de sneeuw weg was en de temperatuur opliep was het tijd om te gaan. Aangezien manlief destijds niet mee mocht op mijn pelgrimstocht naar Santiago de Compostella wilde hij nu zelf wel eens ervaren hoe het is om zo lang te wandelen.

Start van het Pieterpad in Pieterburen

Het Pieterpad wandelen tijdens de lockdown

Het Pieterpad wandelen dus. Tijdens de lockdown. Dat brengt zo zijn eigen uitdagingen mee. Eigenlijk is het feit dat het toch nog relatief koud is nu – tussen de 5 en 10 graden – en we nergens binnen kunnen opwarmen nog het meest vervelend. Soms hebben we geluk en kunnen we onderweg een coffee-to-go halen. Maar ook die sta je buiten op te drinken. Bij elke pauze die we nemen koelen we snel af en duurt het een paar kilometer voor we weer een beetje op temperatuur zijn.

Daardoor nemen we eigenlijk te weinig pauzes. En dan is gemiddeld 20 kilometer per dag lopen met een rugzak van 8 kilo toch een behoorlijke aanslag op je lichaam. Blaren, spierpijn, pijn aan enkels, schouders, rug en onder de voeten. Het hoort er natuurlijk allemaal bij maar ik ben er van overtuigd dat als we vaker rust zouden pakken we veel minder last zouden hebben van dit soort kwaaltjes.

Het in- en uitcheckspelletje op het Pieterpad

Wij hebben er voor gekozen om niet steeds met het OV op- en neer te reizen tussen plaatsen. Wat voor mij een LAW (Lange Afstands Wandelpad) zo bijzonder maakt, is juist om echt van A naar B te lopen. En dan door naar C. We zien andere wandelaars soms rare fratsen uithalen met (openbaar) vervoer om steeds weer op en neer te gaan naar je startpunt. Dat lijkt mij heel vermoeiend. Zelfs als je slechts een stukje – bijvoorbeeld een week – gaat wandelen zou ik adviseren om je auto bij het eindpunt te zetten, met het OV naar je startpunt te gaan en dan terug naar je auto te lopen.

Een tweede uitdaging tijdens de lockdown is het spelletje van in- en uitchecken. Daarbij helpt de temperatuur en het feit dat je niet even een lokaal café in kunt duiken voor en kop koffie of een biertje niet mee. We weten inmiddels dat ons gemiddelde wandeltempo – inclusief de korte pauzes – ongeveer 4 kilometer per uur is. Dat betekent dat we over een etappe van 20 kilometer 5 uur wandelen. Bij de meeste overnachtingsplekken kunnen we om 10.00u uitchecken. Dan is het dus lastig als je bij je volgende B&B pas na 16.00u in mag checken.

Bij een aangenamere temperatuur zouden we normaal gesproken gewoon een terrasje pakken of ergens met onze rugzak op een bankje plaats nemen. Maar daar is het nu veel te koud voor. Het is dus best nog een hele puzzel om te zorgen dat we ergens later kunnen uitchecken of juist eerder kunnen inchecken. Er zijn namelijk ook etappes van 15 kilometer. En dan moet onze overnachtingsplek liefst ook nog aan of slechts op enkele honderden meters van het Pieterpad liggen.

Ik krijg ook veel vragen over hoe we dat dan doen met het toilet. Nou dat is heel simpel; gewoon achter de bosjes! Gelukkig hebben we beide een redelijk stabiele stoelgang en lukt het vaak om de grote boodschap voor vertrek al achter te laten 😉

Het Pieterpad wandelen in maart 2021

Eten op het Pieterpad in coronatijd


Een van de allerleukste dingen van reizen vind ik de ontmoeting met anderen, de verhalen die je onderweg hoort en natuurlijk de lokale lekkernijen. En wat blijkt; daar hoef je dus helemaal niet voor naar de andere kant van de wereld te vliegen! Toen eenmaal het besluit was genomen om in eigen land op pad te gaan kregen we daar spontaan nieuwe energie van. Het voorbereiden en plannen kon eindelijk beginnen. Manlief zocht overnachtingsplekken langs de route en ik stortte me op de culinaire opties.

Snuffelen in de supermarkt, bij de lokale bakker en op de menukaart bij de cafetaria blijkt net zo leuk in een andere provincie als in een ander land! Want in Groningen, Drenthe en Overijssel hebben ze nou eenmaal heel andere streekgerechten en streekproducten dan bij ons in Brabant. Een voordeel van het Pieterpad lopen tijdens een lockdown is wel dat er meer restaurants afhaalopties aanbieden.

Zo was ik blij verrast en helemaal in mijn nopjes met het feit dat we in Rolde (of all places) om de hoek zaten bij een SriLankaans restaurant. Ik heb ontzettend genoten van de Kottu Roti die ik voor het eerst sinds ons bezoek aan SriLanka in 2017 weer proefde. Wat een feestje!

Nog meer lokale lekkernijen langs het Pieterpad

Ook mijn eerste eierbal – waar ik met plezier 1,5 km extra voor omliep – van Cafetaria Koning in Groningen was een feestje om te proeven. Ik kreeg er meteen nieuwe bitterbalinspiratie door. Verder at ik Drentse turf, een Drentse wafel (al heb ik nog steeds geen idee wat er nou typisch Drents aan was), raspatat en Twentse kozak. Er gaat een hele culinaire Nederlandse wereld voor me open.

Overigens is het niet elke dag feest hoor. Afhaal- en bezorgopties staan nou niet direct bekend om hun voedingswaarde. Om de paar dagen lopen we daarom eerst even langs de supermarkt voor een maaltijdsalade. Lunch smeren we ’s ochtends voor vertrek en sjouwen we zelf mee.

Wie zijn die wandelaars die het Pieterpad lopen?

Mocht je nou net als ik in de veronderstelling zijn dat het wandelen van het Pieterpad alleen iets is wat 60+’ers doen… dat is dus niet zo! Er lopen verrassend veel jonge mensen op het Pieterpad. We hebben wandelaars in alle soorten en maten voorbij zien wandelen. En iedereen loopt hem op zijn of haar eigen manier. Qua tempo, qua etappes, qua gezelschap.

Van een stel met een kind op een step, twee jonge meiden van ergens in de twintig met een dagrugzak, een stel dat samen liep maar toch alleen (omdat er een groot verschil in hun wandeltempo zit) en slechts een fles water in de hand, vriendinnen van ergens in de 50 die samen steeds een paar etappes wandelen, een ouder echtpaar (ik gok 70+) met grote rugzakken op, een gepensioneerd stel dat elke dag hun auto weer een stukje verderop zette en dan terugliep tot twee vrienden van onze leeftijd die een weekje vrij hadden genomen om de eerste paar etappes te lopen.

Heel Holland wandelt het Pieterpad?

Het lijkt sowieso alsof heel Nederland aan het wandelen is geslagen. Dat is ook niet zo gek als je niets anders kunt doen. Toch ben ik stiekem ook heel benieuwd of we onderweg nog een paar van de muggezifters uit de Facebookgroep ‘Pieterpad wandelaars’ tegenkomen. Manlief en ik hebben namelijk de grootse lol om daarin mee te lezen. Behalve dat het leuk is om te zien wie er ook aan het wandelen zijn en op welke etappe je een koffiestop kunt verwachten, lachen we ons namelijk suf om het ‘gezeik’ in die groep. Man, man, man wat zitten er toch een zuurpruimen tussen die Pieterpad’ers.

Zodra een nieuw lid zich voorstelt en vraagt of iemand toevallig nog de Pietpadboekjes ter overname heeft, kun je er gif op innemen dat er een paar fanatiekelingen met hun vinger gaan wijzen. Waarop een aantal anderen dan weer tegengas geven. Met die boekjes steun je namelijk het onderhoud van het pad. Heel nobel natuurlijk, maar om die boekjes dan na gebruik maar weg te gooien is natuurlijk ook zo wat. Zeker als ze nog redelijk recent zijn en je ook gewoon een donatie kunt overmaken.

En dan heb ik het nog niet gehad over de ‘happy stones’ en gemopper over toiletpapier. Echt hilarisch. Overigens lopen wij zonder de beruchte boekjes omdat ze samen meer dan een halve kilo wegen. Prima als je steeds maar enkele etappes met een dagrugzak loopt, maar voor ons is dat best veel gewicht extra om mee te sjouwen. Met alleen de markeringen en af en toe even online checken op de website kom je er ook.

Verder het Pieterpad wandelen

Het voelt als een ontzettende luxe dat manlief en ik – ondanks het feit dat we liever in Indonesie hadden gezeten – alle tijd hebben om het Pieterpad te wandelen. De planning was om dat in 1 keer te doen. Met onderweg een paar keer een rustdag tussendoor. Een dagje in de regen wandelen is niet zo erg en hoort er misschien wel gewoon bij. Het is tenslotte toch Nederland. Maar de slechte weersvoorspelling voor de komende dagen heeft ons doen besluiten om thuis een wat langere pauze te nemen. Zelfs als het niet overdag regent loop je anders nog steeds hele dagen door de blubber als het een hele week ’s nachts regent.

Zodra het weer kan wandelen we vrolijk verder. Met onze Pieterpadmascottes aan de rugzak. Op naar nog meer lekkers uit eigen land!

Vragen over het Pieterpad wandelen?

Heb je zelf plannen om het Pieterpad te gaan wandelen en vragen daarover? Laat hieronder een reactie achter of stuur een mail naar ilona@worstenbroodenwijn.nl. Ik beantwoord ze graag 🙂

9 Comments

  1. Weer een leuk reisverslag. Daar hoef je dus blijkbaar niet voor naar andere kant van de wereld 😊
    Ik kijk uit naar jullie volgende wandeling en naar de lokale culinaire toppers.

  2. Leuk weer, Ilona. Ene het mooiste gedeelte van deel 1 komt nog voor jullie. Over de Sallands heuvelrug. Prachtige omgeving. Vind het wel knap hoor dat jullie zulke afstanden lopen in een stuk. Wij hebben de hele lange etappes opgesplitst, want met deze temperaturen lopen wij het liefste door, want je koelt zo snel af. Dat even ergens lunchen of even zitten voor een koffie mis ik nog het meeste.
    Wij vertrekken waarschijnlijk woensdag weer voor drie dagen. Geniet er van. Er gaat nog veel moois komen. Mochten jullie nu de smaak te pakken krijgen, je hebt ook nog het Grenslandpad van Sluis Zeeland naar Thorn Limburg langs de grens. Ik heb het boekje, en ben geen zeiker, dus die mag je gerust lenen 😉. En als tip voor diegene die geïnspireerd zijn door jouw verhaal, maar niets met lopen hebben, hij is ook te fietsen! Geniet er nog van en wie weet komen we elkaar tegen. Groetjes Wendy

  3. Echt top dat jullie dit gedaan hebben en heel leuk verslag heb je ervan gemaakt. Ik doe het jullie denk niet na. Een vriendin van mij heeft het ook gelopen in haar eentje. Echt knap. Maar leuk te lezen dat jullie toch genieten van het mooie Nederland 😉

Geef een reactie

Uw e-mailadres wordt niet gepubliceerd.




Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie gegevens worden verwerkt.