In foodbloggersland zag ik afgelopen weken achter de schermen (lees: Instagram stories) veel foodblog collega’s al druk in de weer met de voorbereidingen van recepten voor het kerstdiner. De gehele redactie van Delicious Magazine had zich opgedoft in hun beste Kerst outfit voor de shoot van het Kerstnummer. En het nieuwe kerstkookboek van Yvette van Boven kwam uit. Kortom de kerst voorbereidingen in foodieland zijn al volop aan de gang.
Nog zo ver weg en de Kerst-Stress (met hoofdletter S dus) slaat alweer toe in huize Worstenbrood & Wijn. Bij mij dus. Manlief is wat dat betreft Mr. Zen himself. Die snapt niet waarom ik me het hele jaar al zit op te vreten over het vieren van Kerst.
Te veel moeten
Het is geen geheim dat ik een grote hekel heb aan verplichte feestdagen. Met Kerst op nummer 1. Al weken, wat zeg ik, maanden van te voren zie ik daar tegenop.
Wat ergens raar is want Kerst draait, voor de niet gelovigen onder ons, toch voornamelijk om lekker eten & drinken.
Precies datgene dus wat ik de rest van het jaar het liefste doe.
Maar ik denk dat mijn afkeer van Kerst vooral te maken heeft met de soort van verplichte gezelligheid; het moet gezellig zijn, iedereen moet erbij zijn en het eten moet uitgebreid en lekker zijn. Het is gewoon te veel moeten, en voor mij waarschijnlijk ook te veel prikkels. Kortom; als het even kan probeer ik onder al deze feestelijkheden uit te komen. Waar ik me dan vervolgens toch weer lichtelijk schuldig over voel. De beste manier die ik overigens kan aanraden om alle verplichtingen te ontvluchten is er gewoon niet zijn. Ook niet in de buurt maar het liefst aan de andere kant van de wereld. Onze Kerstdagen in Lima (Peru) en Alice Springs (Australië) waren de meest relaxte die ik ooit heb gehad. Al blijft het raar om op de radio ‘It’s beginning to look a lot like Christmas’ te horen als het buiten 35°C is.
Toch komt het er meestal op neer dat ik, ondanks mijn goede voornemens om me niet druk te maken over Kerst, uiteindelijk alsnog als een kip zonder kop het hele of het grootste gedeelte van het kerstdiner aan het regelen ben. Buikpijn krijg ik er van; letterlijk en figuurlijk.
Maar dit jaar heb ik besloten om écht naar mezelf te luisteren en het anders aan te pakken. Toch nog iets geleerd tijdens mijn pelgrimstocht 😉
Kerststress
Ik ben gelukkig niet de enige die met gematigd enthousiasme naar de daadwerkelijke Kerstdagen toeleeft. Regelmatig hoor ik om me heen pre- Kerst geklaag.
Over familieverplichtingen waar niet onderuit te komen valt ‘want we doen dat al jaren zo’.
Over huizen die blauw staan van de gourmetpan ‘want dat vinden de kinderen zo leuk’.
En over pietluttige eters waarvan de een dit niet eet en de ander dat niet…
Nou is er nog nooit een kok gevonden die naar alle monden kookt, maar dat soort dingen voeren de spanning wel op.
Ik was erg benieuwd of mijn collega foodbloggers ook last hebben van pre-kerststress perikelen en vroeg hen naar hun ervaringen. Dat verschilde nogal. Sophie van de blog Eten Maken vindt het vooral mooi om in die donkere dagen tijd voor elkaar te hebben en een ritueel met elkaar te vormen. Met name haar woorden dat als er iemand overlijdt of een vaste plek wegvalt je dat met Kerst extra goed herinnert herken ik wel. En ze heeft dan ook helemaal gelijk dat het veel te kostbaar is om de Kerstdagen door eet- en kookstress te laten beïnvloeden.
Daarnaast waren er ook veel foodies met tips tegen kerststress, zo schreef Hanneke van Culinea een blog over Stressvrije feestdagen, Jody van OngewoonLekker blogde over Een stressvrij Kerstdiner en Karen van Karenz heeft meerdere artikelen over kerststress op haar blog staan. Onder andere de verhalen van 3 vrouwen die vertellen waarom zij geen zin hebben in Kerst. Zelfs een met het advies van een therapeut 😉 . Waaruit maar weer blijkt dat ik in ieder geval niet de enige ben.
Een beetje jaloers was ik wel op Annelies van Een Lepeltje Lekkers; zij kookt elk jaar het kerstdiner samen met haar moeder terwijl ze luisteren naar kerstmuziek op de radio. Mijn moeder krijgt al stress bij het idee aan koken, laat staan bij het maken van een kerstmenu. Annelies’ tips voor een eindejaar zonder stress vind je hier.
Kerstdagen met de familie
Wat overigens niet wil zeggen dat ik onze families ga ontwijken tijdens de kerstdagen. Zo erg is het nu ook weer niet. Maar, losstaand van het feit dat manlief sowieso één van de kerstdagen moet werken, ga ik dit jaar alleen maar afspreken voor een Kerst brunch. Gewoon lekkere broodjes halen, misschien nog een pan soep of wat kleine saucijzenbroodjes maken en that’s it.
Geen gedoe met kinderen die iets niet lusten of niet lang aan tafel kunnen zitten, geen gedoe met grote stukken vlees die gortdroog uit de oven komen ( dit is me al 2 jaar op een rij gebeurd!) en geen gedoe over wie wat klaar maakt. Bovendien zijn we dan met een beetje geluk aan het eind van de middag weer thuis om op de bank te ploffen met een goede Kerstfilm, een flesje wijn en de houtkachel aan.
En dan komen we precies bij het plaatje van hoe mijn ideale Kerst etentje eruit ziet 😉 Dat is namelijk met manlief samen op diezelfde bank, wijntje erbij, houtkachel aan en de tafel vol borrelhapjes! Overigens kan mijn kerstmenu ook prima op een eettafel worden geserveerd maar ik vind het extra fijn om voor de houtkachel te zitten en naar het vuur te kijken. En dat gaat nu eenmaal beter vanaf de bank 😉
Benieuwd naar hoe het menu van mijn ideale Kerst etentje eruit ziet? Je vind hem hier.
Geef als eerste een reactie