
De meestgestelde vraag nu mijn onbetaalde verlof dichterbij komt is inmiddels: “Hadden jullie je sabbatical niet kunnen verzetten met een jaar? Of 2 jaar?” Dat had in theorie inderdaad gekund. Maar wie zegt dat we volgend jaar wel weer ‘gewoon’ kunnen reizen? Kunnen we überhaupt de komende jaren nog ‘gewoon’ reizen of zijn dan alle vliegtuigmaatschappijen failliet?
Toen was reizen nog heel gewoon
Toen wij 8 jaar geleden terugkwamen van onze reis door Zuid – en Midden Amerika leek 2020 nog zó ver weg. We hebben al die jaren gespaard om nog eens zo’n wereldreis te maken, met in ons achterhoofd dat daar altijd iets ongeplands tussen zou kunnen komen. Naast het kopen van een huis dachten we daarbij eerder aan de gezondheid van onze ouders dan aan een pandemie. Wie had nou ooit kunnen bedenken dat een griepvirus de hele wereld(economie) plat zou leggen? Maar daaruit blijkt maar weer; je kunt het leven noch een wereldreis plannen. Hoe graag deze controlfreak dat ook zou willen…
Daarnaast is er ook nog het financiële plaatje. Wij kunnen nu nog gebruik maken van de zogenaamde levensloopregeling. Dat betekent dat we het door ons gespaarde bruto bedrag de komende maanden netto uitbetaald krijgen, nadat alle werkgeverslasten en onze pensioenafdracht zijn afgedragen. Het uitstellen van ons onbetaalde verlof had vanuit onze werkgever geen problemen opgeleverd. Ik denk dat mijn leidinggevende het juist wel fijn had gevonden als ik mijn sabbatical met 1 of 2 jaar had uitgesteld. Maar de levensloopregeling loopt eind 2021 af en dan wordt dat hele bruto bedrag in één keer uitbetaald. Waarbij we dus meteen de helft naar de belastingdienst kunnen brengen. Het daarna alsnog opnemen van onbetaald verlof wordt daarmee ineens stukken duurder, want dan moeten we van dat netto-bedrag de werkgeverslasten en pensioen gaan betalen. Plan A zou daarmee financieel sowieso geen optie zijn geweest.
10 maanden vrij
Inmiddels kijk ik ontzettend uit naar 10 maanden vrij zijn! Want alhoewel ik echt niet blij word van het feit dat we geen kant op kunnen, daar over gaan zitten mokken heeft weinig zin. Al zal ik niet ontkennen dat ik soms echt wel even een flinke dip heb en verdrietig word van de huidige situatie. Maar heel eerlijk; het vooruitzicht van verplicht thuiswerken tijdens de wintermaanden en hele dagen in Teams-overleggen zitten maakte me nog veel verdrietiger. Wat ben ik ontzettend blij dat ik daar even van verlost ben! Ik had gedacht dat thuiswerken een walhalla zou zijn, weg uit de verschrikkelijke kantoortuin. Maar weg uit die kantoortuin betekent ook geen directe collega’s om me heen en geen praatje bij de koffieautomaat. Het hele sociale gebeuren rondom werk is weg. De werk/privebalans was gevoelsmatig ook ver te zoeken sinds ik hele dagen thuiswerk, want na het dichtklappen van mijn laptop om 17.00u zat ik nog steeds in mijn werkruimte. Ook het creëren van een teamgevoel met een nieuw team is ontzettend lastig als je elkaar niet in real life ziet. Dat leverde mij de afgelopen maanden in ieder geval veel (werk)stress op. Respect voor alle thuiswerkers die dit nog even vol moeten houden.
Andere praktische zaken
Ons uitgangspunt blijft trouwens wel dat zodra corona het toelaat we alsnog gaan reizen. Ondanks het potje geld dat we hebben gespaard en de enkele reisopties die er nu nog zijn betwijfel ik of we op korte termijn ergens heen gaan. Want moet je dat wel willen in een tijd dat de besmettingen alleen maar oplopen? Zit er überhaupt een land nu te wachten op toeristen uit Nederland? Als we al weg gaan zal het eerder met de auto zijn. Die we nog snel hebben ingewisseld voor een jonger model! We zijn sinds vorige week de trotse bezitters van een knaloranje Toyota Aygo. Mochten we door Europa gaan crossen dan is het met ons 100% NL autootje 😀
Het is trouwens een geluk bij een ongeluk dat we ons huis niet hebben verhuurd. Het plan was om ongeveer een half jaar voor vertrek eens rond te gaan vragen bij familie en vrienden of zij iemand wisten. Maar een half jaar voor ons oorspronkelijke vertrek was het eind maart en zaten we midden in de corona-ellende. Dat is maar goed ook want anders hadden we nu wellicht ons eigen huis uit gemoeten…
Nu manlief en ik – beide geboren bourgondiërs – de komende maanden samen thuis zijn was ik een beetje bang dat we daar tonnetjerond uit zouden komen. Een biertje bij de borrel – er word door ons ook gerust geborreld op dinsdag – en een flesje wijn bij het avondeten zijn hier in huis eerder regel dan uitzondering. Iets met #yolo en #lifeistooshort. Helemaal als er niemand de volgende dag hoeft te werken 😉 . Om te voorkomen dat onze aderen dichtslippen en onze lever overbelast raakt hebben we daarom de warme lunch in het leven geroepen van zondag t/m woensdag. Daar zijn we afgelopen al week mee begonnen – dat is dan wel weer een voordeel van thuiswerken – en dat bevalt eerlijk gezegd erg goed. Tussen de middag warm lunchen zonder alcohol (noch de behoefte daaraan) en ’s avonds een broodmaaltijd. De hashtag #lunchisthenewdinner houden we er voorlopig even in.
Maar wat gaan we dan wel doen?
Manlief is al bijna 1,5 maand vrij en heeft niet stil gezeten; hij heeft binnen- en buitendeuren geschilderd, de administratie op orde gemaakt, een kleine houtopslag getimmerd, laminaatplanken omgewisseld die krom waren getrokken, buitenverlichting aangelegd (waar hij zo’n dikke 60 meter voor moest graven) en er zijn zelfs plinten geschilderd. Gelukkig zijn er nog voldoende klusjes in en om ons huis dus hij hoeft zich voorlopig niet te vervelen.
En ik? Nou ik kan niet zo goed tegen een lege agenda. Tegelijkertijd is het ook niet de bedoeling dat ik mezelf voorbij ga rennen in allerlei ondernemersplannen nu ik daar alle tijd voor heb. Met een hobby die steeds meer op werk gaat lijken was ik al bijna op zoek gegaan naar een nieuwe hobby. Tot ik me besefte dat ik nog een hele fijne hobby/passie achter de hand heb: mijn mooie moestuin! Zelfs in de wintertijd is daar genoeg in te doen. Met een dubbel gevoel – omdat we eigenlijk niet thuis zouden zijn – heb ik daarom afgelopen weekend knoflook geplant. Sinds vorig jaar hebben we een tuinkas en kan ik sowieso het hele jaar door moestuinieren, er is geen excuus om dat niet te doen. Bovendien is het naast fysieke inspanning voor mij ook pure ontspanning.
Om vooral te ontspannen tijdens onze sabbatical 2.0 en niet hele dagen aan mijn business te werken heb ik met mezelf een werkplanning afgesproken. Manlief kan zich er gelukkig ook in vinden. Ik hou voorlopig een ‘werkweek’ van 4 x 7 uur aan. Waarbij ik 4 dagen van 5.00 -12.00u aan mijn bedrijf werk. Een heerlijk vooruitzicht voor deze vroege vogel. Dan om 12.00u samen lunchen en de rest van de dag is voor waar we maar zin in hebben. Met in ieder geval ergens beweging in de vorm van wandelen, fietsen of hardlopen. Ik wil heel bewust mijn agenda niet bomvol plannen met sociale verplichtingen, al is het natuurlijk wel gezellig om nog wat vrienden te zien zolang de coronamaatregelen het toelaten en we toch thuis zijn. Alles gaat vanaf nu met potlood en onder voorbehoud dat we thuis zijn in de agenda.
Zolang we niet op reis zijn blijf ik lekker hier dingen over onze sabbatical delen in ‘ Achter de schermen’ stukjes. Ik heb tenslotte niet voor niets een eigen blog 🙂
Ik geloof niet dat het woord ‘werkweek’ in een sabbatical past, mevrouw Worstenbrood 🤣
LOL, bij de meeste mensen niet inderdaad 😉
Die ‘werkweek’ stopt trouwens op het moment dat we alsnog kunnen reizen hoor.
TIEN (ja, ik schrijf het met hoofdletters) maanden zo’n vooruitzicht is toch geweldig. Enne ook die “werkweek” kan met potlood geschreven worden en ook weer uitgegumd ;-). Ik bikkel wel door in Teams en denk dan lichtelijk jaloers (nee, hoor; het is je van harte gegund) aan je.
Dat is zeker een geweldig vooruitzicht. En die ‘werkweek’ werd op dag 1 al de prullenbak in gegooid. Het blijkt dat je toch niet zomaar van de ene op de andere dag in een andere werkweek kunt stappen. Met potlood dus inderdaad 😉
Leuk om te lezen mevrouw structopaat. Een werkweek van vier dagen is zo weer uit te gummen als jullie wel weg zouden kunnen. GENIET in ieder geval en werken aan je business is voor jou ook ontspanning volgens mij 😘
Dat laatste klopt helemaal! Ik word er gewoon zo ontzettend blij van. En inderdaad is hij uit te gummen of aan te passen 😉