The Palomar: kookboek waardoor je zin krijgt om te koken (en dat vervolgens ook doet)

De link naar restaurant Machneyuda

Ik had het Palomar kookboek al 2 keer eerder in mijn handen gehad en weer teruggelegd.
De ondertitel ‘Ruim 100 gerechten uit het moderne Jeruzalem’ triggerde mijn nieuwsgierigheid. Maar uit de achterkant bleek niet wie dit boek nou geschreven had.
De vermelding dat The Palomar schijnbaar een goed lopend restaurant in Londen is zei me niet zoveel. Weer een nieuwe Ottolenghi dacht ik nog 😉

Daar heeft de uitgever wat mij betreft echt een steekje laten vallen. Als ik namelijk had geweten dat ‘The Palomar’ een zuster restaurant is van ‘Machneyuda’ in Jeruzalem had ik nog geen 5 seconden hoeven nadenken of ik dit kookboek aan mijn verzameling wilde toevoegen.  Machneyuda is namelijk al jaren DE hotspot voor foodies in Jeruzalem. Wellicht was het een bewuste keuze. Een directe link naar een door Israëliërs gerund restaurant in Jeruzalem ligt bij sommigen nogal politiek gevoelig.

Maar politiek gevoelig of niet; dit boek bevat een verzameling aan fantastische recepten! En als je het echt gaat lezen kom je vanzelf de verwijzingen naar Machneyuda tegen. Voor degenen die nog nooit van dit restaurant hebben gehoord; klik even op deze link naar YouTube. Dit filmpje maakte manlief tijdens ons eerste bezoek een paar jaar geleden. Van wat ik opmaak uit de Tripadvisor recensies kun je bij The Palomar in Londen een gelijke belevenis verwachten.

De gerechten van Machneyuda zijn net als de chefs; vol energie en explosief. Qua presentatie. Qua smaak. En qua hoeveelheid.  Ik stond net op het punt om naar Israël op vakantie te gaan toen ik de link tussen beide restaurants legde en snel de uitgever mailde voor een recensie exemplaar. Eenmaal thuis heb ik het kookboek eerst helemaal doorgeplozen. Met de smaken van het tastingmenu dat we een week eerder proefden nog in mijn achterhoofd stelde ik alvast een menu samen.

Een etentje waard

Ik kwam er al snel achter dat in het Palomar kookboek een paar Machneyuda klassiekers worden gedeeld; de Polenta Jeruzalemstijl (YES,YES,YES), de shakshukit en het typisch Israelische dessert Malabi. Ik kon mijn geluk niet op. Wat was het een vergissing geweest om dit kookboek in eerste instantie af te schrijven als een meelifter op het Ottolenghi succes. Ik kreeg echt ontzettend veel zin om te gaan koken. Voor ik het goed en wel in de gaten had stonden er maar liefst 5 gerechten op mijn lijstje.

Dat vroeg gewoon om het plannen van een etentje.  Want wat is er nou fijner dan je de hele dag uitsloven in de keuken en al dat lekkers te delen? Voor 2 personen koken is vaak net zoveel werk als voor 4.  Mijn broertje en schoonzusje konden last-minute oppas regelen en waren bereid om zich te laten verrassen door gerechten waar ze nog nooit van hadden gehoord.

De recepten

Over de recepten kan ik kort zijn; ze kloppen gewoon. Je zou zeggen dat dat wel het minste is wat je mag verwachten van een kookboek, maar ervaring leert dat dat helaas niet altijd het geval is. De recepten die ik maakte voor het etentje hadden allemaal een behoorlijk lange ingrediëntenlijst. En dito hoeveelheid stappen in de bereidingswijze. Toch was het prima te doen in mijn eentje. De meeste gerechten kon ik goed voorbereiden. Op de romige polenta gekookt in slagroom na dan. Dat was het enige onderdeel van de 5 gangen dat ik pas op het moment van serveren klaar kon maken.

Bij de recepten die uit verschillende onderdelen bestaan worden overigens bijna overal makkelijke alternatieven aangegeven. Dat is zeker een pluspunt van het boek. Ik heb meteen een paar van die short-cuts toegepast. Bij het dessert verving ik de pistachenougat door gehakte pistachenoten en de kokosmerengue door geroosterd en geraspt kokos. Ik verzon ook zelf nog een tijdsbesparende handeling door de bietjes van de bietencarpaccio gewoon rauw te serveren. In het recept worden ze eerst geroosterd maar voor mij hoort alles wat de naam carpaccio draagt rauw te zijn.  Het scheelde een extra handeling én het was super lekker.

Er staan ook genoeg minder bewerkelijke recepten uit de keuken van The Palomar in het boek.  Voorbeelden daarvan zijn de Kippenleverspread met maar 4 ingrediënten. Een Wortel-venkelsalade met harissa en ingemaakte citroen die met slechts twee handelingen te maken is.  En ook Matbucha, een warme dip van tomaten en paprika’s, is niet ingewikkeld.

Wat stond er op het menu?

Bietencarpaccio met hazelnoten, geitenkaas, mierikswortel-yoghurt & een dressing van granaatappelmelasse met dadelstroop en balsamicoazijn.
***
Kubenia; steak tartaar van ossenhaas op witte tahinsaus en een kruidensaus met granaatappelpitten
***
Polenta Jeruzalemstijl met gebakken champignons, Parmezaanse kaas en truffelolie geserveerd in een weckpotje
***
Rode bieten gevuld met lamsgehakt
***
Malabi; een met rozenwater gearomatiseerde melkpudding met frambozencoulis, pistachenoten, geraspte kokos en knapperige kataifi

Ik durf wel te zeggen dat het etentje een groot succes was. Het was echt lang geleden dat ik zóveel zin had om lekker uitgebreid te kokkerellen. Dat zal ongetwijfeld te maken hebben met het feit dat ik de smaken van onze vakantie nog even terug kon halen. Maar zeker ook door de kleurrijke gerechten met veel groenten die zo kenmerkend zijn voor de Midden Oosterse keuken.

 

Het boek is een aanrader die niet mag ontbreken in de kookboekenverzameling van Ottolenghi fans en enthousiaste hobbykoks.
Alvast online een kijkje nemen in het boek? Klik dan hier voor een inkijkexemplaar.

Het Palomar kookboek is een uitgave van Fontaine Uitgevers en  verkrijgbaar bij boekwinkels en Bol.com voor € 24,95

Disclaimer: Dit boek is op mijn verzoek ter recensie toegezonden door de uitgeverij. Deze recensie is geschreven vanuit mijn eigen enthousiasme.  Door de uitgever of auteur is geen enkele invloed uitgeoefend op het schrijven hiervan. De link naar het boek is een affiliate link. Voor meer informatie hierover klik hier.