Social media break; mijn beslissing om 5 maanden offline te gaan

Als een enorme opluchting, zo voelde het vanaf de eerste minuut dat ik alle apps van mijn telefoon verwijderde! Eerst Instagram, toen Facebook en aangezien ik toch lekker bezig was ook maar meteen mijn beide e-mail apps.

Het was geen spontane beslissing om 5 maanden lang een social media break te nemen. Maar eentje waar ik best lang over heb nagedacht en naartoe geleefd. En waar ik me ook lichtelijk schuldig over voelde. Ik voelde me schuldig naar mijn volgers toe omdat ik niet meer zou reageren op hun vragen of berichten. Naar mijn medefoodbloggers van wie ik nu vanalles zou gaan missen en niet kunnen delen. En zelfs naar bedrijven toe die me soms benaderen voor het toesturen van producten of een andere vorm van samenwerking.

Maar tegelijkertijd voelde ik aan alles dat het echt nodig was. Steeds vond ik weer een excuus om het voor me uit te schuiven. Eerst nog die kortingscode delen. Eerst nog die blogpost delen. Eerst nog die winactie. Eerst nog … Maar zo zou ik bezig blijven. Toen ik voor mezelf de knoop had doorgehakt was het 1 april en wachtte ik uiteindelijk nog 2 dagen. Want op 1 april had vast iedereen gedacht dat het een goede grap was 😉

De overwegingen om offline te gaan

Er zijn verschillende overwegingen geweest om een echte break te nemen van social media. De belangrijkste is dat ik er gewoon last van had. Ik voelde me vaak gespannen en onrustig. En de pijn in mijn nek en schouders waar ik al jaren last van heb komt ook echt niet van het hele dagen rechtop zitten… Steeds weer greep ik automatisch naar mijn telefoon om te scrollen. Door wat eigenlijk? Door leuke en inspirerende content van degenen die ik volg? Zeker! Maar ook door steeds meer gemekker op elkaar. Het lijkt wel alsof iedereen sinds de uitbraak van corona een korter lontje heeft. Of misschien heeft het niets met corona te maken en vinden steeds meer mensen het gewoon nodig om overal online commentaar op te geven. Niet eens zozeer op mijn eigen posts maar gewoon in het algemeen. Op Facebook nog meer dan op Instagram.

Ik was vaker met mijn aandacht bij wat er op mijn telefoon gebeurde dan in het hier en nu. Dat merkte ik vooral toen manlief en ik het Pieterpad wandelden. 26 dagen was het enige wat ik hoefde te doen: walk, eat, sleep, repeat. Precies zoals tijdens mijn pelgrimstocht naar Santiago de Compostella in 2017. Dat is zo ontzettend overzichtelijk. En het is zo heerlijk om hele dagen buiten te zijn! Pure geluksmomenten.

Tijdens het wandelen kon ik prima niet op mijn telefoon kijken. Maar ’s avonds bleef ik toch maar bezig met social media. En ja er staat ontzettend veel leuke en inspirerende content op. En misschien nog wel het belangrijkste – en meest sociale aspect van social media – ik heb er zo ontzettend veel leuke mensen via leren kennen. Allemaal foodies met dezelfde passie als ik die ik in het ‘normale’ leven niet snel tegen was gekomen.

Altijd ‘aan’ staan

Maar door altijd maar online te zijn – zelfs tijdens mijn sabbatical en wandeltocht – bleef ik maar ‘aan’ staan. En mezelf vergelijken met anderen. En het idee hebben dat ik vanalles miste als ik niet elke dag even alles checkte. Terwijl ik vanaf mijn telefoon – de Chromebook van bijna 2 kilo had ik godzijdank last-minute thuisgelaten – zo weinig kon doen. De app Clubhouse was de druppel. Een typisch gevalletje van FOMO en heel slim gedaan van de ontwikkelaars. Ik heb geen iPhone. En ook geen iPad. Manlief ook niet. Dan houdt het al snel op in ons huishouden om bij allerlei Clubhouse ‘rooms’ aan te sluiten over onderwerpen die me interessant leken.

Ik had ook erg last van het eeuwige vergelijken. Ik weet dat veel anderen naar mij kijken en vinden dat ik goed bezig ben met het uitgeven van mijn eigen kookboek en de online bitterballenworkshops. Maar toch is daar altijd die onzekerheid dat anderen het beter doen. Hé die heeft veel meer likes en reacties op een post terwijl ze net zoveel volgers heeft als ik. En die heeft veel meer bezoekers op zijn of haar website terwijl de recepten toch echt niet onderscheidend zijn. En waarom verkopen die en die zoveel meer kookboeken dan ik? Wat doe ik verkeerd? Een andere recente onzekerheid; fuck zij heeft net hetzelfde recept gedeeld dat ik ook wilde delen… Ik was vooral bezig met naar anderen te kijken zonder dicht bij mezelf te blijven.

Waar ben ik nou helemaal mee bezig?!

Toen dacht ik ergens tijdens het Pieterpad wandelen: waar ben ik nou helemaal mee bezig? Ik heb verdorie toch geen 8 jaar gespaard om een sabbatical te nemen van 10 maanden en die vervolgens al scrollend op mijn telefoon door te brengen?! Me alleen maar onrustig en meer gestresst voelend bij alles wat ik langs zie komen. Bang om iets te missen, bang om het minder goed te doen. Maar vooral; tijd doorbrengend op andermans platform. Een platform met vluchtige content. Nou was het natuurlijk sowieso niet de bedoeling om überhaupt in Nederland te zijn tijdens mijn sabbatical, maar zelfs als ik wel die wereldreis had kunnen maken was ik waarschijnlijk nog steeds actief geweest op social media.

Tijd om het roer even radicaal om te gooien. Tijd om social media weer in het juiste perspectief te plaatsen. En vooral tijd om er even helemaal afstand van te nemen. Want ik kan dingen nu eenmaal niet half doen. Nooit. Dus opties als ‘een korte social media break’. Of ‘ alleen de apps van mijn telefoon gooien en vanaf de laptop meelezen’. Of ‘af en toe mijn DM’s checken’ waren allemaal geen optie. Alles of niets is het bij mij. Alleen de eerste week heb ik mijn DM’s nog gecheckt ivm de online bitterballenworkshop die al gepland stond.

10 dagen later

Het is inmiddels 10 dagen geleden dat ik mijn Instagram-account op ‘out of office’ heb gezet. Een aantal dagen later mijn Facebook-account, die was ik eerlijk gezegd gewoon vergeten. En ruim een week later ook mijn Bitterballenkoningin.nl Instagram-account. Het voelt nog steeds een beetje raar. Ik weet dat ik vanalles ‘mis’. Vooral hoe het gaat met al mijn foodiefriends. Van wie ik normaal gesproken dagelijks stories voorbij zie komen. En waarvan ik vaak beter weet wat er in hun leven speelt dan bij mijn ‘offline’ familie en vrienden. Ik ben heel benieuwd of die op Instagram onstane vriendschappen ook blijven als ik niet op Instagram actief ben of dat ze net zo vluchtig zijn als het platform zelf.

Wat ook heel raar is is dat ik nog steeds vaak met mijn telefoon in mijn hand zit. Om vervolgens mijn WhatsApp berichten te checken en de laatste nieuwsberichten. En dan ben ik dus al klaar en zit ik nog een beetje beduusd naar mijn telefoon te staren. Er staan namelijk geen apps meer op mijn telefoon om doelloos doorheen te scrollen. Zelfs Pinterest heb ik verwijderd. Dat gebruik ik alleen nog vanaf de laptop. Net als mijn e-mail. Ik moet trouwens zelf heel hard lachen om het besef van die gewoonte om doelloos door mijn telefoon te scrollen. Als een ware telefoonverslaafde… Het is echt een kwestie van afkicken.

Nog zoiets raars waar ik me nu ineens bewust van ben: ik maak vanuit een automatisme standaard overal foto’s van. Vooral van eten uiteraard. Ik denk nu echter steeds als ik met mijn telefoon in mijn hand sta om een foto te maken: ‘wat ga ik daar eigenlijk mee doen?’ Er worden dus een stuk minder foto’s gemaakt 😉

Meer rust, meer creativiteit, meer tijd

Het is ongelooflijk hoeveel rust dat nu al geeft in mijn lijf en in mijn hoofd. En hoeveel meer creativiteit er vrij komt. Net als tijd natuurlijk. Ik ben nu vooral aan het creëren in plaats van aan het consumeren. De ideeën voor een nieuw kookboek (het wordt toch weer heel anders dan ik oorspronkelijk in de planning had!) gaan alle kanten op.

Verder ben ik trouwens niet heel actief met de blog of mijn bedrijf bezig. Maar zelfs nu onze hele sabbatical een soort van in het coronawater is gevallen (de geplande landen van onze oorspronkelijke wereldreisplanning kunnen we definitief op ons buik schrijven) wil ik niet de resterende 5 maanden in de online wereld doorbrengen in plaats van in het hier en nu. Zelfs als dat hier-en-nu gewoon thuis in Tilburg is. En zelfs als ik niet aan mijn bedrijf werk. Een soort van sabbatical in een sabbatical dus. Een sabbatical van mijn betaalde baan, een sabbatical van mijn (bitterballen- en kookboek)business en een sabbatical van social media.

Offline tijd

Wat ik dan wel aan het doen ben nu ik niet meer zoveel tijd kwijt ben aan social media? Vooral veel lezen! Ik ben altijd al een enorme lezer geweest en heb niet voor niets aan het begin van mijn sabbatical een Kobo Plus abonnement genomen. Ik zal binnenkort hier een lijstje delen van een aantal van mijn favoriete titels.

Er is sowieso één boek wat veel indruk heeft gemaakt. Een boek met verhalen over wat de dood je kan leren over het leven. Misschien heeft dat boek er zelfs wel toe bijgedragen dat ik er voor gekozen heb om een tijdje offline te gaan. Want als me iets duidelijk werd uit de verhalen in dit boek (de verhalen van mensen die niet lang meer te leven hebben/hadden) dan is dat wel dat het leven te kort is om veel tijd op social media door te brengen 😉

Naast lezen ben ik ook bezig met het uitzoeken van alle coronarestricties in de verschillende landen waar we eventueel nog naar toe zouden willen reizen. Die zijn ontzettend versnipperd en veranderen ongeveer dagelijks. De vragen die daarbij voorbij komen zijn: in welk land mogen we naar binnen, voelen we ons daar veilig bij, is er überhaupt iets open daar of is een lockdown, door welke landen moeten we heen rijden of overstappen om daar te komen en mag dat wel zonder PCR test of quarantaine? Tot op heden is de conclusie dat het gewoon echt niet opschiet en er veel te veel rompslomp en een hele prijzige papierwinkel bij komt kijken. Dan maar thuis blijven en ons spaargeld op de bank laten staan. Ontzettend klote maar wel een bewuste keus.

Wordt vervolgd!

Ik ben heel nieuwsgierig wat deze tijdelijke ‘out of office’ beslissing voor mijn blog gaat doen. Dalen mijn bezoekersaantallen? Leest iemand nu überhaupt nog mijn nieuwe blogs en recepten? Wat gaat 5 maanden offline met mij als persoon en met mij als ondernemer doen? Ik heb geen idee maar zal het zeker hier met je delen.

Heb jij ervaring met offline gaan? Of met het afkicken van je smartphone gebruik? Is mijn verhaal herkenbaar? Laat gerust een reactie achter onder deze blog of stuur een mail naar ilona@worstenbroodenwijn.nl.