We eten thuis; kookboek waardoor je zin krijgt om te koken 

Ik was al om bij ‘aardpeersalade’

Je ziet een recept in een kookboek waarvan je de smaken al bijna kunt proeven en meteen de keuken in wilt duiken. Precies dat gevoel had ik bij het zien van het recept voor Aardpeersalade in ‘We eten thuis‘. Groot was dan ook de teleurstelling toen ik ontdekte dat de aardperen ontbraken in de ingrediëntenlijst…

Geen nood. Een berichtje via Instagram aan schrijver Samuel Levie en ik had het antwoord; 500 gram. Uiteindelijk duurde het alsnog enkele weken voor ik daadwerkelijk aan de slag ging met het recept.
En dat pakte ook nog heel anders uit dan het originele recept waar ik zo door geïnspireerd raakte.

Maar precies dat is wat een kookboek voor mij een goed kookboek maakt; dat je er zin van krijgt om te koken. Of ik dan uiteindelijk het precieze recept volg of er mijn eigen draai aan geef, doet er dan niet meer toe. Dan heeft het kookboek precies gedaan wat het moest doen; mij enthousiasmeren om er mee de keuken in te duiken.

We eten thuis voldoet daar helemaal aan. Naast een paar klassiekers zoals Risotto Milanese en Citroentaart bevat het boek ook voldoende recepten die net wat andere ingrediënten of combinaties gebruiken. Denk daarbij aan Scheermessen, Flamiche (een Franse kaastaart met de stinkkaas Maroilles) en Koreaanse kiptortilla.

Koken volgens de seizoenen

Een van de redenen dat mijn oog viel op het recept voor aardpeersalade (met geroosterde kip, witlof & walnoten!) is natuurlijk het feit dat het momenteel het enige is wat uit mijn moestuin komt. En dat maakt We eten thuis ook meteen een fijn kookboek; het is ingedeeld naar seizoen. Niet op voor- hoofd- of nagerecht, maar op dat wat er in het seizoen is. Ideaal voor als je een moestuin hebt of gewoon graag eet volgens de jaargetijden.

Dat is ook de reden dat ik nog niet verder ben gekomen dan mijn eigen interpretatie van die aardpeersalade en de gratin van spruiten met ansjovis & knapperige broodkorst. Een aanrader trouwens die gratin, vooral met een gebakken kabeljauwhaasje.

Het recept met zwartgeblakerde Spitskool met hazelnoot & ansjovis moet nog even wachten tot de lente. Net als de Salade met jonge boontjes & burrata met perzik. En de Stoof van worst & tuinboon.

Wat me er meteen weer aan herinnert hoe ontzettend klaar ik ben met de lange donkere dagen.
Laat de lente en de mooie lente-gerechtjes maar weer komen!

Wat eet Samuel Levie thuis?

Nog een trigger om me nieuwsgierig te maken naar dit boek is dat ik, ongeacht wie het nu is, gewoon altijd erg benieuwd ben naar wat anderen nu koken. Wat eten mensen thuis? Waar halen ze hun recepten vandaan?

De naam Samuel Levie kende ik alleen als de ene helft van de worstmakers Brandt & Levie. En, zoals ook de achterkant van het boek vermeldt, voor een worstmaker kookt hij opvallend vaak vegetarisch! Daarnaast is het een erg persoonlijk kookboek geworden met familieklassiekers als zijn moeders Sheperd’s Pie en Oma Carla’s Rabarbertaart van de Engelse kant. Maar Samuel heeft ook nog Hindoestaanse en Joodse familie wat recepten oplevert als Bloemkool met tahin en Phulaurie; gefrituurde aubergines in linzenbeslag. Dat laatste is een soort Hindoestaanse falafel waar ik erg nieuwsgierig naar ben.

Deze nogal bonte verzameling van recepten die uiteenloopt van Tomatenjam tot Intkvis van de BBQ is dan ook niet echt in te delen in een specifieke categorie of doelgroep. Of misschien toch wel; thuiskoks. Met recepten om thuis te maken voor familie en vrienden. En zeg nu zelf; daar kun je er toch nooit genoeg van hebben?

Puntje van kritiek

De recepten die ik heb gemaakt klopten. Het belangrijkste in een kookboek wat mij betreft. Ook de foto’s zijn perfect; echte maaltijden zonder al te veel opsmuk gefotografeerd. Precies zoals ze er ‘in het echt’ ook uitzien. Een beetje rauw dus. Als ik een van Samuel’s stukjes in Het Parool mag geloven heeft hij zelf ook niet zoveel op met ‘Instagramwaardige’ foodfoto’s. Als het maar lekker is. Precies waar Worstenbrood & Wijn voor staat.

Toch nog een klein puntje van kritiek. Er staat nergens in het boek vermeld voor hoeveel personen de recepten zijn. Ik heb het meerdere malen doorgebladerd op zoek naar het antwoord, maar noch bij de individuele recepten, noch in een algemene inleiding staat voor hoeveel personen de recepten bedoeld zijn. Afgaand op de hoeveelheden gok ik dat het 4 is. Wellicht dat dit een foutje is dat bij de volgende druk wordt aangepast.

Losstaand daarvan is het gewoon een fijn kookboek om in je kookboekenverzameling te hebben.
Het is in ieder geval een boek waar ik nog vaker mee aan de slag ga. Te beginnen met de verschillende Limonade’s die in het lente-hoofdstuk staan.

We eten thuis is een uitgave van Nijgh & van Ditmar en verkrijgbaar bij boekhandels en via Bol.com voor de verkoopprijs van € 29,99.

Disclaimer: Dit boek is op mijn verzoek ter recensie toegezonden door de uitgeverij maar volledig geschreven vanuit mijn eigen enthousiasme. Door de uitgever of auteur is geen enkele invloed uitgeoefend op het schrijven hiervan. De link naar het boek is een affiliate link. Voor meer informatie hierover klik hier