Waarom wijnboerin worden in Nederland?!
Ik moet eerlijk bekennen dat ik mezelf al een paar keer achter mijn oren heb gekrabd over het geniale idee dat ik me in mijn hoofd heb gehaald. Want na de tweede cursusdag over wijnbouw in Nederland werd het me wederom duidelijk; het is in ieder geval geen makkelijke manier om lekker veel wijn te kunnen drinken.
Als ik iets heb geleerd sinds ik me vorig jaar begon te verdiepen in het aanleggen van een wijngaard in Nederland en het zelf wijn maken dan is dat het volgende; het is vele malen eenvoudiger én goedkoper om een paar keer per jaar naar Frankrijk te rijden en daar je auto vol te laden met lekkere wijntjes.
Maar je moet wat over hebben voor dat ideaalplaatje dat ongeveer elke wijnbouwer (in spé) heeft; nippend van een glaasje zelfgemaakte wijn met uitzicht op je wijngaard waar de druifjes volop bloeien. Er zitten echter heel wat bloed, zweet en tranen in dat ideaalplaatje. En niet slechts in het begin; elk jaar is het weer opnieuw een hele klus om de druifjes goed te laten groeien. Het weer laat zich nu eenmaal niet managen. De schimmels en het ongedierte ook niet trouwens.
Wijngaard Dassemus in Chaam
De tweede lesdag vond plaats bij Wijngaard Dassemus in Chaam. Meteen een mooie gelegenheid om te zien hoe het er daar aan toe gaat. Al denk ik niet dat de Dassemus een afspiegeling is van de ‘gemiddelde’ Nederlandse wijngaard. Eigenaar Ron Langeveld werkt namelijk helemaal biologisch; hij gebruikt geen chemische bestrijdingsmiddelen en ook geen kunstmest. Dat is een risico dat niet veel wijnboeren durven nemen. De kans op verlies van een groot deel van de oogst is namelijk veel groter.
Gelukkig heeft Ron wel onlangs geïnvesteerd in een sproei-installatie. Geen overbodige luxe zo bleek afgelopen donderdag 20 april. Ik moest er nog wel even aan denken; een Nederlandse wijnboer heeft dus niet alleen maar dagdiensten; ook ’s nachts moet hij weleens zijn bed uit om de druifjes te redden.
Druiven die het goed doen op Nederlandse bodem & de afwegingen van een wijnboer
Tijdens het ochtend gedeelte, door Tonny van Dael, ging het over de verschillende resistente of schimmeltolerante druivenrassen die het goed doen in het Nederlandse klimaat. Qua witte druiven lijken vooral de Johanniter, Solaris en Souvignier Gris erg geliefd. En bij de rode druiven de Rondo en de Cabernet Cantor. Tegelijkertijd wint vooral de relatief nieuwe ‘Cabernet Blanc’ aan populariteit qua smaak maar wordt hij tot mijn grote verrassing nog niet in grote getale aangeplant. Of hij wordt, zoals bij wijngaard Dassemus, weer gerooid!
Schijnbaar zijn de opbrengsten van de Cabernet Blanc te wisselend. Daarin merk ik dan ook meteen een verschil tussen de commerciële wijnboeren en de hobby wijnboeren. Beiden streven uiteraard naar een zo lekker mogelijke wijn. Maar niet alle grote wijngaarden durven het risico te lopen op een mindere oogst. Die keus heb ik voor mezelf gelukkig al gemaakt; als eigenwijze wijnboerin in spé wil ik helemaal niet bezig zijn met het wel of niet kunnen verkopen van de wijn. Ik wil vooral een lekkere wijn maken van druivenrassen die ik lekker vind.
Vooralsnog brengt me dat op een voorlopige keuze voor 2 ‘nieuwe’ rassen en 1 klassiek ras; de Souvignier Gris, Cabernet Blanc en Auxerrois. Maar dat zeg ik nu. Ik ben voorlopig nog niet klaar met leren over wijnbouw en wijn maken. Het kan zomaar zijn dat ik er over 2 jaar anders over denk.
Want voor een wijnboer die moet leven van de opbrengsten van zijn wijngaard geldt het motto; de beste wijn = een verkochte wijn. Daar hoef ik me gelukkig niet druk om te maken. Zelfs als het al lukt om na een paar jaar een lekkere wijn te maken dan krijgen manlief en ik die 100 flesjes per jaar prima met z’n tweetjes met vrienden & familie op. Bij een veel grotere wijngaard kom je anders toch weer op het luxe ‘probleem’ dat je niet elk weekend dezelfde wijn wilt drinken.
En om het nog maar eens te herhalen; de bodem
Tijdens de eerste cursusdag is me vooral het belang van een goede bodem bijgebleven. Dat kwam ook tijdens het middag gedeelte van de tweede cursusdag weer terug. Het belang van een goede voorbewerking van de grond en ondergroei werd nogmaals benadrukt. Het komt er op neer dat je het beste een jaar voor de aanplant van een nieuwe wijngaard een bloemenmengsel kan strooien. Dit mengsel kan er dan voor zorgen dat de grond wordt losgemaakt door de diepe worteling. Op mijn ’to buy’ lijstje staat daarom alvast het aanschaffen van een zak Evangelische Misschung om de, nu nog gras, bodem te verbeteren.
Als afsluiting van de dag liet Jan Oude Voshaar ons de spadeproef zien. Het was heel verhelderend om dit een keer ‘in het echt’ te zien in plaats van er over te horen tijdens een presentatie. Door letterlijk met een spade een stuk bodem los te halen kun je goed voelen hoe verdicht deze is. En hoeveel regenwormen erin zitten. Het getal ’25’ zat bij alle cursisten in ieder geval nog goed tussen de oren 😉
Een eigen Wijn/Spijs rubriek
Een eigen wijngaard in de tuin is voorlopig nog steeds een droom. Maar wel eentje die ik steeds duidelijker en realistischer voor ogen krijg. Dat brengt me op iets wat wel op korte termijn op de planning staat; de nieuwe ‘Wijn & Spijs’ rubriek van het online magazine ‘Wijnbouw van de Lage Landen’, een uitgave van de Brabantse Wijnbouwers. Die ga ik verzorgen!
Het bracht mij tijdens de laatste cursusdag meteen op een nieuw dilemma; wat weet ik nou eigenlijk over de in Nederland veel verbouwde schimmeltolerante rassen? Van Sauvignon Blanc uit Nieuw Zeeland en Riesling uit de Elzas of Moezel kan ik nog wel wat zinnigs zeggen. En ik weet ze prima te combineren met gerechten die ik maak. Maar voor deze nieuwe rubriek ga ik uit van het omgekeerde; welk gerecht past bij deze wijn? En dat gaat toch een stuk lastiger voor me zijn met Johanniter en Rondo als met de mij bekende rassen! Maar geen nood; mijn neus laat me overal het algemeen niet in de steek. Daarnaast is het meteen een mooi excuus om eens wat vaker een wijntje van eigen bodem open te trekken 😉
Benieuwd welke Nederlandse wijn ik heb uitgekozen voor mijn eerste artikel? Op maandag 3 juli wordt het magazine verstuurd naar de leden van de Brabantse Wijnbouwers. Het artikel mét recept verschijnt een week later ook hier op de blog.
Geef als eerste een reactie